رابطه جنسی رضایتبخش در زندگی مشترک
اصول رابطه جنسی رضایتبخش،زندگی موفق و رضایتبخش در گرو برآورده ساختن و ایجاد تعادل بین نیازهای عقلی، روحی – روانی، جسمی و جنسی انسان است. هر کدام از این نیازها اهمیت و جایگاه ویژه ای در زندگی دارند.نیاز جنسی از جمله موضوعاتی است که نه تنها متخصصان بهداشت روان جامعه به آن کمتر توجه داشته اند بلکه همسران نیز از درجه اهمیت آن غافل اند.
پایداری رابطه جنسی رضایتبخش
وجود و پایداری یک «رابطه جنسی رضایتبخش» تنها نشانه ای از یک رابطه عاشقانه نیست بلکه عامل مهمی در ایجاد رابطه ای صمیمی، رضایتبخش و ماندگار است. رابطه جنسی بخش مهمی از نیازهای هیجانی و احساسی ما را برآورده می کند و رضایت زناشویی را افزایش می دهد.در گذشته یکی از مهمترین دلایل ازدواج و برقراری رابطه جنسی، فرزندآوری بود و بیشتر همسران پس از داشتن تعدادی فرزند، رابطه جنسی را قطع می کردند و یا به کیفیت این رابطه اهمیت چندانی نمی دادند؛ اما در دنیای کنونی دیدگاه افراد نسبت به رابطه جنسی و روش استفاده از آن تغییر کرده و مهمترین انگیزه افراد از برقراری رابطه جنسی «کسب لذت» است؛ پس بدیهی به نظر می رسد که همسران از همان ابتدای ازدواج به کیفیت این رابطه و اهمیت آن در زندگی زناشویی شان دقت ویژه ای داشته باشند.
آموختن درست رابطه جنسی رضایتبخش
نخستین درس در آموختن درست رابطه جنسی؛ تغییر نگرش است. بدبختانه بیشتر زن و شوهرها می پندارند که معنی رابطه جنسی یا زناشویی فقط انجام «نزدیکی» است، در حالی که این تفکر باعث می شود همسران نه تنها خود را از لذت دیگر تعامل های جنسی به ویژه جنبه های عاطفی آن محروم کنند، بلکه اگر به هر دلیل برای هر کدام عذری ایجاد شود (از انواع بیماری تا شرایطی کاملا طبیعی مثل دوران قاعدگی) رابطه زناشویی آنها تعطیل می شود و این به ویژه در درازمدت، برای زندگی زناشویی زیانبخش است.وقتی از رابطه جنسی صحبت می شود، منظور انواع تعامل ممکن بین دو طرف است که می تواند از یک معاشقه ساده بدون نیت رسیدن به ارگاسم تا رفتار جنسی همراه با اوج لذت جنسی برای یکی یا هر دو طرف یا در نهایت همراهی آن با نزدیکی جنسی باشد.
سکس، تنها بخشی از رابطه است که نیازمند صمیمیت و ارتباط نزدیک است. همسرانی که به تعاملاتی مانند نحوه صحبت کردن، گوش دادن به یکدیگر، درک متقابل و داشتن روحیه همکاری و همدلی با همسر، حل تعارضات و اختلافات، مدیریت مالی خردمندانه، همکاری در نگهداری و تربیت فرزندان، گذاشتن وقت با کیفیت با یکدیگر و داشتن تماس جسمانی اهمیتی نمی دهند، در مورد آن اطلاعات کافی ندارند یا در این حیطه ها تعامل مناسب و سازنده ای ندارند، نمی توانند انتظار داشته باشند که در رابطه جنسی ارتباط رضایتبخشی برقرار کنند؛ بنابراین رابطه جنسی تنها برقراری تماس فیزیکی – جنسی بین زن و شوهر نیست، بلکه خود این ارتباط نیازمند مقدمات بسیاری است که به فراتر از تختخواب برمی گردد.
بسیار شایع است که همسران به دلایلی از جمله خستگی ناشی از کار، استرس های فرزندپروری، بیماری یا برآورده نشدن انتظارها و نیازهایشان، تمایلی به برقراری ارتباط نشان نمی دهند و زمانی که این کناره گیری از صمیمیت فیزیکی و کلامی یا جنسی به طول می انجامد، آسیب های بسیاری را برای خانواده ایجاد می کند؛ آسیب هایی که گاهی دامنگیر شخص و گاهی هم دامنگیر زندگی همسران می شود.غفلت از اهمیت «در ارتباط بودن» باعث می شود که بسیاری از دلایل و نیازهایی که به خاطر آن زندگی زناشویی را تشکیل داده ایم فراموش شوند و زمانی متوجه آسیب شویم که دامنه آن گسترده شده و زخم های عمیق و جبران ناپذیری ایجاد شده است.
رابطه شکست خورده تان را بررسی کنید
توجه به گذشته خود و تاثیر آن بر شکل گیری زندگی آینده، نخستین گام های آمادگی برای ازدواج است. بنابراین اگر خواهان برقراری رابطه‌ای سالم و صحیح هستید اجازه ندهید خاطرات منفی گذشته، آینده شما را نیز به خطر بیندازد. رابطه شکست خورده خود را از آغاز تا پایان بررسی کنید و با صداقت کامل تمام اتفاقاتی را که در نهایت به تخریب این رابطه منجر شده است مرور کنید.
احساس خشم و غم تان را سرکوب نکنید
در تنهایی و در نهایت راستی و درستی سهم خود را در سه بعد رفتاری، احساسی و فکری در نابودی این رابطه ارزیابی کنید. خصوصا شروع رابطه را که آیا تحت نظر خانواده و با حفظ ارزش های جامعه و ملاک های مشخص و دقیق بوده است یا خیر؟ آیا تنها یک رابطه سراسر احساسی بوده است؟ برای رابطه از دست رفته، یک بار برای همیشه عزاداری کنید و از سرکوب احساس خشم و غم ناشی از رابطه قبلی خودداری کنید. همچنین احساسات تان را با صحبت با فردی امین و آگاه بیرون بریزید و بروز دهید تا بتوانید دوباره رابطه ای سالم و صحیح با فرد دیگری برقرار کنید و برای ازدواج آماده شوید.
ملاک های قبلی تان برای ازدواج را منطقی‌تر کنید
روی ملاک های قبلی خود برای ازدواج مروری جدی داشته باشید و تلاش کنید این بار ملاک های منطقی‌تر و عاقلانه تری در انتخاب خود داشته باشید. این که تمام ذهن شما درگیر آدمی است که شما را ترک کرده و در ذهن تان با او زندگی می کنید، او را محاکمه می‌کنید و در واقع مدام خود را آزار می دهید، رفتار عاقلانه ای به نظر نمی آید. بهتر است نسبت به خودتان آگاه باشید و در زمان حال زندگی کنید و با مدیریت ذهن تان اجازه ندهید افکار شما مدام در گذشته سیر کند یا با ترس‌های آینده درگیر باشد. دیدتان را وسیع کنید چراکه شما هنوز فرصت های زیادی برای ازدواج و تشکیل زندگی دارید.
انسان ها با هم متفاوت هستند
شکست عشقی تان را به عنوان یک فرصت خودشناسی در نظر بگیرید و خود را قربانی افکار آزاردهنده تان نکنید. همچنین اجازه ندهید فرصت ها از دست برود. برای رهایی کامل از آن چه در گذشته برای شما اتفاق افتاده، به سراغ کارهایی بروید که مدت هاست انجام نداده اید و انجام آن ها می تواند حس های جدید و خوبی را در شما ایجاد کند، نفرت و کینه را از شما دور کند، نگاه تان را به آدم ها عوض کند و به این باور برساند که انسان ها با هم متفاوت هستند.
مراقب وابستگی احساسی مجدد باشید
اگر تصمیم گرفتید به فرد دیگری برای ازدواج بیندیشید با توکل بر خدا و طلب یاری از او، برای جلوگیری از آسیب مجدد و پیشگیری از وابستگی، از همان ابتدا هر روز و هر ساعت با هم صحبت نکنید و اجازه دهید شناخت تان جلوتر از احساس تان حرکت کند. با این حال و زیر سایه نظارت خانواده ها با بیشتر شدن شناخت، کم کم احساسات را وارد رابطه تان کنید و تصمیم نهایی را برای ازدواج تان بگیرید.
حمایت خانوادگی- اجتماعی بگیرید
برای شاد زیستن، قرار داشتن در یک شبکه روابط دوستانه در تمام طول زندگی، ضروری است. این امر هنگام سپری کردن شکست عاطفی اهمیتی مضاعف می یابد. شما نیاز دارید ماجرای شکست عاطفی تان را برای کسانی که به آن ها اعتماد دارید بازگو کنید. احساس این که “کسی هست که بداند من چه مشکلی دارم” در بسیاری از لحظات سخت احساس ارزشمندی است. اگر شما احساس می کنید کسی را ندارید که مشکل را برای وی بازگو کنید، از کمک مشاور حضوری یا مشاوره تلفنی استفاده کنید. فراموش نکنید که بخش زیادی از فشار روانی از راه صحبت کردن و گفت و گو تخلیه می شود.
سلامت جسمانی تان را حفظ کنید
افرادی که در شرایط پرفشار روانی هستند رفتارهای بهداشتی و منجر به حفظ سلامت را ترک می کنند و گاه به رفتارهای تهدید کننده سلامت همچون مصرف سیگار، پرخوری و… رو می آورند. رفتارهای حافظ سلامت همچون رعایت بهداشت شخصی، ورزش، پیاده روی و… دو اثر درازمدت و کوتاه مدت دارند؛ اثر دراز مدت آن که طبیعتا حفظ سلامت است اما اثر کوتاه مدت این رفتارها که تقریبا در زمان انجام ایجاد می شود افزایش احساس اعتماد به نفس، شادمانی و نشاط است.