آیا داشتن یک زندگی ساخت یافته و کلیشه ای با ساعات منظم وعده های غذایی و زمان خواب زود می تواند منجر به یک زندگی بهتر شده و شاید حتی از آغاز بیماری های روانی جلوگیری کند؟ این موضوعی است که در مطالعه ای توسط دکتر کای فلوریان استورچ از بنیاد دانشگاهی سلامت روانی داگلاس و دانشگاه McGill مطرح شده است و در روزنامه آنلاین ای لایف نیز منتشر شده است.
چرخه روزانه خواب و بیداری ما توسط یک تایمر 24 ساعته درونی موسوم به ساعت شبانه روزی کنترل می شود، گرچه، شواهدی مبنی بر این مطلب وجود دارند که فعالیت روزانه همچنین تحت تاثیر ریتم هایی بسیار کوتاه تر از 24 ساعت موسوم به چرخه های اولترادین (پاره شبانه روزی) نیز قرار می گیرد که یک چرخه چهار ساعتی است. ریتم های اولترادین می توانند این مطلب را توجیه کنند که چرا ما در روز سه وعده ـ که این وعده ها بطور نسبتا متعادلی در سراسر دوره بیداری روزانه ما قرارگرفته و آن را پوشش می دهند ـ غذا می خوریم و این مطلب در اطفالی که هنوز قادر به خوابیدن در تمام طول شب نیستند بارزتر دیده می شود.
این ریتم های 4 ساعته اولترادین با دوپامین ـ یک ماده شیمیایی در مغز ـ فعال می شوند. زمانی که سطوح دوپامین نامنظم باشد ـ که گفته می شود همان موردی است که در افراد مبتلا به بیماری [اختلال شخصیتی] دوقطبی و اسکیزوفرنی وجودداردـ طول مدت ریتم های 4 ساعته می تواند تا 48 ساعت نیز افزایش یابد.
فرضیه ای نوین
با این مطالعه که روی موش های تغییریافته ژنتیکی انجام شد، دکتر استورچ و تیم وی اثبات کردند که ناهنجاری های خواب که تا آن زمان به قطع ریتم شبانه روزی نسبت داده می شد، در اثر عدم توازن مولد (محرک) ریتم اولترادین که اساس کارش دوپامین است، حاصل می آید. یافته های تیم همچنین توضیحی کاملا تخصصی برای چرخه تعویض و سویچ دوروزه بین هیجان شدید بی دلیل و افسردگی که در موارد خاص دوقطبی مشاهده می شوند، ارائه کردند: این سویچ نتیجه ی قرار گرفتن محرک دوپامینی در چرخه 48 ساعته است.
کاری پیشگامانه
این مطالعه نه تنها به دلیل کشف مولد ریتم وابسته به دوپامین، بلکه به دلیل ارتباطاتی که با پسیکوپاتولوژی دارد، باید به عنوان کاری پیشگامانه در نظر گرفته شود. این داده جدید اظهار می کند که زمانی که محرک انگیختگی اولترادین دچار اختلالی می شود، خواب آشفته خواهدشد و موجب القای هیجان شدید بی دلیل در بیماران دوقطبی خواهدگشت. عدم توازن محرک همچنین به احتمال زیاد می تواند با حملات اسکیزوفرنی در بیماران اسکیزوفرنیک همراه باشد. یافته ها اشاره بالقوه قوی برای درمان بیماری دوقطبی و سایر بیماری های مربوط به اختلال در تنظیم دوپامین دارد.