پرتوهای خورشیدی که به زمین می رسند از پرتو فرابنفش با طول موجی حدود ۲۹۰ نانومتر تا امواج رادیویی با طول موج چند متری را دربر می گیرد. بافت های چشم قسمت زیادی از پرتوهای بین ۳۸۰ تا ۱۴۰۰ نانومتر را به شبکیه (لایه حساس به نور) میرسانند. مواجهه با پرتوفرابنفش بطور مزمن موجب فرسایش لایه های بیرونی چشم و بروز آب مروارید می شود، در حالی که نگاه کردن نامناسب به خورشید هنگام کسوف موجب کوری ناشی از کسوف یا سوختگی شبکیه می شود.
محمد کی‌پور اپتومتریست بیان کرد: اصولا نگاه کردن مستقیم به پدیده کسوف یا خورشیدگرفتگی سبب آسیب به شبکیه‌ی چشم می‌شود و فرد به وضعیتی موسوم به رتینوپاتی خورشیدی منجر می‌شود که این عارضه نتیجه تحریک بیش از حد گیرنده‌های نوری شبکیه توسط نور خورشید است.
کی‌پور در ادامه افزود: نور فرابنفش به دلیل دارا بودن انرژی بالا پس از برخورد به شبکیه به تولید رادیکال‌های آزاد منجر می‌شود که گیرنده‌های نوری شبکیه را با آسیب مواجه می‌کند. بروز این آسیب به علت شدت فوق‌العاده پرتوهای فرابنفش در حالت کسوف به طور نامحسوس و بدون درد رخ می‌دهد که عموما برای بینایی افراد عواقب نامطلوبی را به بار می‌آورد که محسوس نیست ولی منجر به تاری دید گذرا یا موقت و ایجاد نقاط کور در دید می‌انجامد.
وی در ادامه اظهار کرد: در برخی از موارد صدمات بینایی ایجاد شده در اثر کسوف به مرور زمان برطرف می‌شوند اما بخشی از عواقب منسوب به این پدیده ماندگار می‌شوند هر چند که عموما به نابینایی کامل فرد منتهی نمی‌شوند.
وی اذعان کرد: عدم انقباض مردمک چشم و عدم تحریک‌پذیری چشم افرد توسط روشنایی در حالت کسوف به تشدید آثار مخرب این پدیده می‌انجامد که اصولا باید برای پیشگیری از این عوارض نامطلوب، پیشگیری مؤثر صورت پذیرد مثلا برای مشاهده این پدیده از روش‌های غیرمستقیم استفاده کرده و فیلترهای خورشیدی مخصوص در این زمینه را به کار برد.
شایان ذکر است بیش از ۹۰ ثانیه نگاه مستقیم به خورشید آسیب‌هایی را به چشم وارد می‌سازد.
منبع : خبرنگاران