در مطلب زیر تاثیر فوق العاده دانه انگور بر درمان بیماری ها براتون گذاشتم.
ارزش غذایی و درمانی انگور متجاوز از هزاران سال پیش شناخته شده است. سابقه مصرف این میوه به حدود شش هزار سال پیش نزد مصریان می‌رسد. بعدها اروپاییان از عصاره انگور برای بهبود بیماری‌های چشم و پوست بهره گرفتند. رفته رفته کاربرد درمانی آن وسیع‌تر شد، به طوری که از برگهای آن برای جلوگیری از خونریزی، التهاب و امراضی نظیر بواسیر استفاده گردید. انگور نارس برای درمان گلو درد و کشمش برای رفع یبوست توصیه می‌شد. امروزه انگور تازه برای درمان بسیاری امراض نظیر سرطان، عفونت چشم، پوست و بیماری‌های کلیه و کبد تجویز میشود. در این راستا جالب است بدانید تحقیقات جدید بیانگر این موضوع می‌باشند که بسیاری از خواص درمانی انگور بدون شک مرتبط با هسته آن است.
مهم‌ترین ویژگی هسته انگور، خاصیت بالقوه آنتی‌اکسیدانی موجود در آن است، به طوری که خاصیت آنتی‌اکسیدانی آن چندین برابر ویتامین C و ویتامین E که آنتی‌اکسیدان‌های بالقوه هستند، در نظر گرفته میشود. آنتی‌اکسیدان‌ها موادی هستند که رادیکال‌های آزاد (مواد مضر در بدن) را تخریب می‌کنند. رادیکال‌های آزاد در واقع یون‌های اکسیژنی هستند که با جذب بعضی الکترون‌ها در سطح سلولی موجب صدمه زدن به DNA سلول و در نهایت تخریب آن می‌شوند. رادیکال‌های آزاد به طور طبیعی در بدن تولید می‌گردند، اما این روند با افزایش سن، تشدید میشود. همچنین بعضی عوامل محیطی نظیر دود سیگار، بعضی داروها، اشعه ماوراءبنفش و آلودگی هوا نیز روند تولید آنها را سرعت می‌بخشند. در بررسی‌های جدید انجام شده، افزایش سطح آنتی‌اکسیدان خون به دنبال تجویز مکمل هسته انگور مشاهده شد. رادیکال‌های آزاد همچنین در بروز عارضه پیری و مشکلات بسیاری از قبیل بیماری‌های قلبی و سرطان دخیل هستند. آنتی اکسیدان‌های موجود در هسته انگور قادر به خنثی‌سازی تاثیر رادیکال‌های آزاد هستند و از بروز اغلب عوارض آنها جلوگیری می‌کنند.
هسته انگور حاوی چه موادی است؟
ویتامین E، فلاوونوئیدها، لینولئیک اسید و ترکیباتی که پروسیانیدین نامیده می‌شوند (نظیر تانن‌ها، پیکنوجنول، الیگومریک پروآنتوسیانیدین (OPC) ) به طور خیلی فشرده در هسته انگور جای گرفته‌اند. البته عناصر فوق به میزان جزئی‌تری در پوست انگور نیز یافت می‌شوند. رزوراترول ترکیب مهم دیگر موجود در هسته انگور است که مکمل آنتی‌اکسیدانی معمول‌تری محسوب میشود.
هم چنین معروف به Vitis coignetiae دانه های میوه انگور، که زمانی پس از آب گیری میوه دور ریخته می شدند، در حال حاضر منبع تهیه مکمل های غذایی هستند. انگور، نخستین بار حوالی دریاچه خزر کشت می شد و مصرف آن به شکل غذا و نوشیدنی در سراسر کشورهای مدیترانه قبل از نگارش انجیل رواج یافت. یونانیان باستان معتقد بودند انگور دارای فواید فوق العاده ای برای سلامتی است.
تاکنون بیش ترین تحقیق درباره دانه انگور، در فرانسه به چاپ رسیده، با این حال دانه انگور همیشه در وهله دوم تجویز می شد. شرکت های تولیدی پس از نایاب شدن پوست بادام زمینی به مصرف دانه انگور پناه بردند. بخش اعظم عصاره دانه انگور که در آمریکا به فروش می رسد تولید یک شرکت ایتالیایی به نام ایندنا است.
مواد موثر
روغنی که از دانه انگور استخراج می شود حاوی تعدادی از اسیدهای چرب ضروری و مقدار قابل توجهی ترکیبات ویتامین E است. یک از جالب ترین مواد تشکیل دهنده دانه انگور را پلی فنل ها (کاتکین) تشکیل می دهند. این تاننی که پروسیانیدین، لکو آنتو سیانین، پیکنو ژنول یا الیگو مریک پرو آنتوسیا نیدین(OPC) نیز خوانده می شوند جزو آنتی اکسیدان های قوی بشمار می روند. عصاره های تجارتی تهیه شده از دانه انگور حاوی فلاونوییدند و پوست و دانه انگور نیز حاوی ترکیبی به نام مهار کننده ۵- نوکلئوتیداز است که به تازگی کشف شده است.
موارد مصرف
از روغن دانه انگور می توان در آشپزی و تهیه غذاها استفاده کرد. این روغن طعم نامطلوبی ندارد و تنها در حرارت بالا بخار می شود. به علاوه، از نظر اسید چرب امگا-۶ نیز غنی است.
در اروپا از عصاره دانه انگور برای کمک به بهبود گردش خون استفاده می کنند.
این ماده از اکسیده شدن چربی های خون جلوگیری کرده، مانع از تجزیه پروتئین های موجود در ساختمان رگ ها توسط آنزیم ها می گردد. در آزمایش بر روی حیوانات، عصاره دانه انگور موجب کاهش نفوذ پذیری مویرگ ها شد و ممکن است بر انسان نیز اثرات مشابهی داشته باشد. مویرگ ها در اثر ابتلا به مرض قند یا دیگر بیماری ها شکننده می شوند. در چهار تحقیق کوچک، عصاره دانه انگور بیش از دارونما گردش خون را بهبود بخشید و در نتیجه بیماران درد، تورم، گرفتگی شبانه عضلات، بی حسی و سوزش کم تری احساس می کردند. هم چنین مطالعات نشان می دهند عصاره دانه انگور ممکن است زوال لکه زرد را کاهش داده، قوه بینایی را که در اثر کار با کامپیوتر و تشعشع ضعیف می شود تقویت کند و نزدیک بینی را کاهش دهد. هر چند به انجام تحقیقات بیش تری در این زمینه نیاز است، اما نتایج فعلی امیدوار کننده است.
پلی فنل موجود در دانه انگور در لوله آزمایش مانع از رشد استرپتوکوک موتانس، باکتری عامل فساد دندان، می شود. این ماده هم چنین مانع از تبدیل ساکارز(قند معمولی) به گلوکان می گردد و شاید به همین دو دلیل دانه انگور در حفظ سلامت دندان موثر باشد. یکی دیگر از فواید بالقوه دانه انگور خاصیت ضدالتهابی آن است.
مقدار مصرف
معمولاً مقدار مصرف دانه انگور، برای حفظ سلامت عمومی،بین ۵۰ تا ۱۰۰ میلی گرم در روز است. برای اهداف درمانی، مصرف روزانه ۱۵۰ تا ۳۰۰ میلی گرم از آن پیشنهاد می شود.
موارد احتیاط
در مورد مصرف این گیاه به مورد احتیاطی خاصی اشاره نشده است.
عوارض جانبی
مطالعات روی حیوانات نشان می دهند برخی از پلی فنل های موجود در دانه انگور برای کبد سمی هستند. به نظر می رسد سایر ترکیبات آن حافظ سلامت کبد موش ها باشند و از بروز آسیب های کبدی ناشی از مصرف تتراکلرید کربن جلوگیری کنند. اطلاعات کافی در خصوص این تاثیرات بر انسان در دست نیست.
تداخل های احتمالی
مقدار تانن موجود در دانه انگور نسبتاً زیاد است. بنا بر این بهتر است از مصرف هم زمان آن با آهن مکمل، اگر چه تا کنون گزارشی دال بر تداخل این دو اعلام نشده، خودداری نمایید.
گردآوری:مجله اینترنتی جوانیها
