<a href="https://badsaba4.blogsky.com" title="بادصبا" class="text-decoration-none">بادصبا

راه درمان چسبندگی رحم علت نازایی

پاپ اسمیر ماموگرافی رابطه جنسی نحوه انجام پاپ اسمیر ضروری ترین آزمایش ها ویژه بانوان نحوه انجام ماموگرافی بهداشت زنان

sara یکشنبه 9 اسفند 1394 ساعت 02:08

علت خونریزی بعد از رابطه جنسی خونریزی

علت خونریزی بعد از رابطه جنسی ,بهداشت زنان,علت خونریزی,خونریزی بعد از رابطه جنسی,رابطه جنسی,خونریزی

علت خونریزی بعد از رابطه جنسی خونریزی

سرطان دهانه رحم سرطان دهانه رحم ناشی از تغییرات غیرطبیعی سلولی است. این بیماری در افراد جوان به ندرت دیده می شود و با افزایش سن احتمال ابتلا بالا می رود. سرطان دهانه رحم جزو سرطان هایی است که اگر خانم ها مراقبت های سالانه و پاپ اسمیر را به موقع انجام دهند، تشخیص زودهنگام و درمان موفقیت آمیز خواهد بود. این بیماری ممکن است هیچ علامتی نداشته باشد و پزشک ضایعه ای را اتفاقی ببیند و با نمونه گیری وجود سرطان اثبات شود.

بعد از پایان یافتن ارتباط جنسی همچنان در رویای شیرین خود غوطه ور هستید که به حمام می روید و ناگهان متوجه می شوید که در حال خونریزی هستید.

علت خونریزی بعد از رابطه جنسی

هیچ چیز نمی تواند زودتر از خونریزی واژینال شما را به واقعیت های زندگی باز گرداند. خونریزی پس از مقاربت به دلایل متعددی در خانم ها ایجاد می شود و نباید به راحتی از آن گذشت. در این مقاله شما را با ۴ نمونه از مهمترین علل ایجاد خونریزی پس از نزدیکی آشنا می کنیم:

سرویسیت
سرویسیت یا التهاب دهانه رحم، جزو شایع ترین بیماری های زنانه است. در این بیماری به دلیل وجود بیماری های قارچی یا باکتریایی، دهانه رحم دچار التهاب می شود. معمولا بیماران با شکایت ترشحات بدبود و چرکی و گاهی هم با درد در ناحیه کمر و شکم به پزشک مراجعه می کنند و در معاینه، تورم، قرمزی و گاهی هم زخمی به شکل ضایعه ای مخملی شکل دیده می شود.

شایع ترین میکروبی که باعث زخم دهانه رحم می شود، میکروبی به نام کلامیدیاست. کشت این میکروب در آزمایشگاه مشکل است و بیماری با علائم بالینی و مشاهده تشخیص داده می شود. برای درمان زخم های دهانه رحم باید از تجویز داروهای خوراکی و موضعی استفاده کرد. بیماران باید دقت کنند تا طول مدت درمان ۱۰ روزه را رعایت کنند.

متخصصان زنان توصیه می کنند همه خانم ها حتی اگر مشکلی هم نداشته باشند، بعد از ازدواج هر ۶ ماه یا هر سال یک بار به پزشک مراجعه کنند تا دهانه رحم شان معاینه و مشاهده شود.

پولیپ دهانه رحم
پولیپ ها ضایعاتی هستند که در ۹۵ درصد موارد خوش خیم اند. این ضایعات در حفره رحم یا در دهانه رحم (پولیپ آندوسرویکس) یافت می شوند. پولیپ های دهانه رحم به صورت ضایعات قرمز رنگ، ظریف و معمولا کوچک در حد چند میلیمتر تا ۲-۱ سانتیمتر هستند که در معاینه مانند یک گوشت اضافه با پایه ای به دهانه رحم متصل شده اند.

پولیپ ها اغلب علامتی برای بیمار ایجاد نمی کنند ولی ممکن است باعث لکه بینی های نامرتب بعد از رابطه زناشویی یا بعد از استفاده از داروهای واژینال شوند. پولیپ ها زائده ای اضافه یا غیرطبیعی هستند که بهتر است در صورت مشاهده در دهانه رحم برداشته و برای آسیب شناسی به آزمایشگاه فرستاده شوند تا از نظر سلولی بررسی شوند.

در خانم های جوان کمتر از ۴۰ سال، می توان به صورت سرپایی در مطب بدون نیاز به بی حسی و بدون درد پولیپ ها را برداشت ولی در خانم هایی که نزدیک به سن یائسگی و بعد از آن هستند، باید حفره رحم با سونوگرافی بررسی شود و برداشتن پولیپ همراه با کورتاژ داخل رحمی باشد تا پولیپ کاملا خارج شود و احتمال عود نیز کمتر باشد.

سرطان دهانه رحم
سرطان دهانه رحم ناشی از تغییرات غیرطبیعی سلولی است. این بیماری در افراد جوان به ندرت دیده می شود و با افزایش سن احتمال ابتلا بالا می رود. سرطان دهانه رحم جزو سرطان هایی است که اگر خانم ها مراقبت های سالانه و پاپ اسمیر را به موقع انجام دهند، تشخیص زودهنگام و درمان موفقیت آمیز خواهد بود. این بیماری ممکن است هیچ علامتی نداشته باشد و پزشک ضایعه ای را اتفاقی ببیند و با نمونه گیری وجود سرطان اثبات شود.

وجود لکه بینی، به خصوص بعد از رابطه زناشویی یا استفاده از داروهای واژینال علامت هشدار دهنده ای است و این مشکل گرچه در سرویسیت یا پولیپ ها نیز ممکن است دیده شود ولی در این مواقع باید به سرطان گردن رحم شک کرد، مگر اینکه خلاف آن ثابت شود. بهتر است خانم ها بعد از رابطه زناشویی با یک دستمال سفید بدن خود را پاک کنند تا در صورت وجود خون در واژن از آن مطلع شوند.

ضایعات سرطانی دهانه رحم در مراحل پیشرفته معمولا به شکل گل کلمی هستند. اگر سرطان در مراحل اولیه باشد، می توان با جراحی آن را درمان کرد ولی در مراحل پیشرفته به تخلیه اعضای مجاور دهانه رحم و رادیوتراپی نیاز است. این سرطان در همه جای دنیا و کشور ما شایع است و یکی از دلایل اصلی آن وجود ویروسی به نام پاپیلومای انسانی است که ثابت شده بعضی از انواع پرخطر این ویروس با سرطان دهانه رحم ارتباط نزدیکی دارند.

کیست نابوتین چیست؟
واقعیت این است که کیست های نابوتین جزو بیماری های دهانه رحم نیستند و ضایعات بی خطری هستند که بعضی از بیماران با اطلاع از وجود آنها در دهانه رحم، نگران می شوند. در دهانه رحم نسج غددی ترشحی وجود دارد که این ترشحات شرایط را برای بارداری مناسب می کنند. اگر این غدد دچار عفونت شوند یا دهانه غدد بسته شود و ترشحات غدد داخل مجرا انباشته شود، به کیست نابوت تبدیل می شود.

کیست های نابوت اصلا جای نگرانی ندارند. اندازه آنها از چند میلیمتر تا چند سانتیمتر متغیر است. این کیست ها گاهی در معاینه و گاهی هم در سونوگرافی دیده می شوند. این کیست ها معمولا در خانم هایی بیشتر است که سابقه عفونت مکرر یا مزمن دهانه رحم دارند. کیست ها به درمان خاصی نیاز ندارند.

دکتر صدیقه حسینی فوق تخصص نازایی در گفتگوی اختصاصی باشفاآنلاین درباره علت های خون ریزی بعد از زایمان اظهار کرد: خون ریزی های بعد از نزدیکی ممکن است به علت عفونت هایی در دهانه رحم، سرطان دهانه رحم و یا واژینال و همچنین داشتن پولیپ باشد.

وی ادامه داد: درصورتی که افراد بعد از نزدیکی دچار خون ریزی شدند باید برای معاینه واژینال خود به یک متخصص زنان مراجعه کنند و درصورت طبیعی بودن شکل و ظاهر دهانه رحم حتما تست پاپ اسمیر را انجام دهند.

وی همچنین گفت: درصورتی که تست پاپ اسمیر فرد خوب بود و مشکلی در آن زمینه وجود نداشت، باید برای اطمینان از نداشتن ضایعه ای در رحم یک سونوگرافی انجام داد و در صورت نرمال بودن سونوگرافی نیز در پی ۳ تا ۶ ماه این بیماری را به طور متناوب تحت کنترل قرارداد.

دکتر حسینی اضافه کرد: گاهی اوقات نیز علت این نوع خون ریزی ها می تواند نشانه عفونت هایی در دهانه رحم و یا پولیپ باشد.

فوق تخصص نازایی همچنین با بیان اینکه علت خون ریزی های بعد از نزدکی در افرادی که یائسه هستند متفاوت است خاطرنشان کرد: زمانی که افراد در سن یائسگی به سر می برند به علت خشک بودن واژن و نداشتن مایعات در اثر تماس خراشیدگی هایی در واژن شان ایجاد می شود که موجب خون ریزی می شود.

وی همچنین بیان کرد: علت به وجود آمدن این خونریزی ها با معاینه پزشکی و تست پاپ اسمیر تشخیص داده می شود و بسیاری از این احتمالات در آن رد می شود.

گردآوری توسط:مجله اینترنتی جوانیها

مطالب بیشتر از سایت ما

علائم نارسایی کلیه چیست؟ کلیه

نکات جالب در مورد بیماری روانی پاریکنسون علت بیماری پارکینسون

آنچه باید درمورد خواص این دانه شگفت انگیز بدانید ویتامین آ

علت خونریزی بعد از رابطه جنسی بهداشت زنان علت خونریزی خونریزی بعد از رابطه جنسی رابطه جنسی خونریزی

sara یکشنبه 9 اسفند 1394 ساعت 02:08

راه درمان چسبندگی رحم علت نازایی

علت نازایی,چسبندگی رحم,راه درمان چسبندگی رحم ,علت چسبندگی رحم,درمان چسبندگی رحم

راه درمان چسبندگی رحم علت نازایی

متخصصان معتقدند که پوشیدن شلوارهای تنگ و فاق کوتاه از عمده دلایل بروز چسبندگی‌های رحمی در زنان و دختران جوان به‌شمار می‌رود. در واقع، این شلوارها به دلیل تنگ بودن، مسیر گردش هوا را مسدود کرده و در ناحیه تناسلی رطوبت ایجاد می‌شود که علاوه‌ بر بالا رفتن خطر بروز عفونت‌های قارچی در ناحیه تناسلی و نیز عفونت‌های میکروبی در ناحیه مقعد و گسترش آنها، احتمال چسبندگی رحم به دلیل فشار ایجاد شده روی این نقطه بسیار شایع است. همچنین حفظ بهداشت در زنان از دیگر مواردی است که می‌تواند به کاهش خطر چسبندگی‌های رحم کمک کند.

در ابتدا باید گفت که چسبندگی‌های شایع در زنان چند دسته‌اند؛ یکی چسبندگی داخل رحم است و دیگری چسبندگی در داخل لگن که هر یک از این دو حالت، موضوعی جداگانه است.

راه درمان چسبندگی رحم

علت نازایی,چسبندگی رحم,راه درمان چسبندگی رحم ,علت چسبندگی رحم,درمان چسبندگی رحم

چسبندگی داخل رحمی در شرایط معمولی برای هیچ زنی اتفاق نمی‌افتد، چرا که پوشش درونی رحم یا مخاط آندومتر در رحم به طور طبیعی و مرتب ایجاد می‌شود و ریزش می‌کند که باعث به وجود آمدن قاعدگی می‌شود.

اما گاهی اوقات تحت شرایطی این مخاط از بین می‌رود و کم‌کم به دلیل فقدان آندومتر، قسمت‌های مختلف داخلی رحم به هم می‌چسبند که اصطلاحا به آن «نشانگان آشرمن» گفته می‌شود.

چه شرایطی باعث چسبندگی رحم می‌شوند؟

یکی از مهم‌ترین عوامل عفونت‌هاست، ولی منظور آن دسته از عفونت‌های رایج بین خانم‌ها نیست. به صورت معمول وقتی به عفونت اشاره می‌شود خانم‌ها فکر می‌کنند هر نوع ترشحی از واژن عفونت است و باعث چسبندگی می‌شود. در حالی که در اینجا منظور برخی عفونت‌های شدید و مزمن به عنوان نمونه ناشی از بیماری‌های سل و جذام است که می‌توانند پوشش درونی آندومتر را از بین ببرند، چرا که این بافت در شرایط عادی از بین نمی‌رود.

یکی دیگر از شرایطی که ممکن است باعث از بین بردن مخاط داخلی رحم شود، کورتاژهای خشن است. البته بازهم منظور کورتاژهای معمولی نیست، بلکه کورتاژهایی که به بافت داخل رحم صدمه بزند و در مواردی اتفاق می‌افتد که جنین در داخل رحم مرده و دفع نشده باشد که اصطلاحا به آن «سقط فراموش‌شده» گفته می‌شود. در این حالت جنین به داخل رحم چسبیده و به زحمت کنده می‌شود و باید به ناچار این کورتاژ خشن صورت بگیرد.

بنابراین به خانم‌ها هشدار می‌دهیم که اگر احیانا جنینی در داخل رحمشان از بین رفت، زودتر اقدام به دفع آن کنند تا بافت داخل رحم بیرون بیاید، چرا که درغیر این صورت منجر به انجام کورتاژ خشن شده و به دنبالش چسبندگی رحم اتفاق می‌افتد.برای پیشگیری از چسبندگی رحم توصیه می شود قبل از ابتلا به نازایی و دچار شدن به جراحی های گزاف، پس از مشاهده هر گونه علامت عفونت به پزشک مراجعه کنید.

یکی دیگر از عواملی که می تواند سبب چسبندگی لوله های رحمی شود جراحی ها هستند. از شایع ترین جراحی ها می توان آپاندیسیت را نام برد. یکی دیگر از جراحی هایی که ممکن است باعث چسبندگی شود، جراحی کیست تخمدان ، فیبروم رحمی و جراحی هایی است که داخل لگن انجام می شود. در این موارد باید با انتخاب صحیح بیمار و اجرای تکنیک های مناسب جراحی و تجویز آنتی بیوتیک به میزان کافی از بروز عفونت و چسبندگی جلوگیری کرد.

سزارین هم به دلیل اینکه نوعی عمل جراحی است می تواند چنین عارضه ای را داشته باشد. در برخی از خانم ها بعد از یک بار سزارین چسبندگی های شکمی دیده می شود، اما چسبندگی های شکمی کمتر در ناحیه لوله های رحمی و بیشتر در ناحیه مثانه دیده می شود. اما اگر روش سزارین به صورت اصولی انجام شود این مشکل به وجود نمی آید.

بیماری‌هایی که می‌تواند ابتلا به چسبندگی رحم را زیاد کنند، کدامند؟

یکی از بیماری‌هایی که می‌تواند احتمال ابتلا به چسبندگی رحم را زیاد ‌کند آندومتریوز است که در این بیماری، بافت داخل رحم بیرون از رحم ایجاد می‌شود و می‌تواند چسبندگی‌های زیادی را داخل لگن ایجاد کند.

در عفونت‌های ناشی از بیماری سل و نیز در کسانی که آپاندیسیت کهنه دارند و دیر به آن رسیدگی شده یا سوراخ شده، همچنین در زنانی که اعمال جراحی شکمی‌ داشته‌اند یا به عنوان نمونه، روده‌شان مورد جراحی قرار گرفته ممکن است چسبندگی در لگن و شکم ایجاد شود.

ایجاد بیماری‌های شکمی ‌مانند آپاندیسیت در افراد اجتناب‌ناپذیر است و هیچ‌کس نمی‌تواند جلوی آن را بگیرد ولی توصیه می‌کنیم که برای هر نوع بیماری، هر چقدر زودتر اقدام شود و از پیشرفت آن جلو‌گیری شود.

علائم چسبندگی رحم چیست؟

برای چسبندگی داخل رحم هیچ علامت خاصی وجود ندارد. ممکن است در بیماران خون‌ریزی قاعدگی کم یا قطع شود یا قاعدگی دردناک، نازایی و سقط مکرر داشته باشند و وقتی بیمار با این علائم به پزشک مراجعه می‌کند احتمال ابتلا به چسبندگی رحم قوت می‌گیرد.

روش‌‌های درمانی کدامند؟
پزشکان معمولا برای درمان چسبندگی رحم، عمل جراحی و برداشتن قسمت‌های چسبیده شده به دیواره رحم را توصیه می‌کنند که به «هیستروسکوپی» معروف است. جراح پس از عمل، نوعی وسیله همانند سوند پلاستیکی را به‌طور موقت داخل رحم قرار می‌دهد که دیواره‌های رحم را به‌منظور جلوگیری از چسبندگی مجدد، از هم جدا نگه می‌دارد.

علاوه‌بر این، درمان‌های هورمونی که با تجویز استروژن و پروژسترون صورت می‌گیرد و نیز داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی نیز از گزینه‌های پیشنهادی پزشکان در مواجهه با مبتلایان به چسبندگی‌های رحمی به‌شمار می‌رود که غالبا پس از عمل جراحی و جهت کاهش خطر عود بیماری مورد استفاده قرار می‌گیرد.

پزشکان معمولا از روش سونوگرافی ترنس واژینال به‌منظور شناسایی و مشاهده ضخامت لایه‌های چسبنده داخل رحم استفاده می‌کنند و از این طریق می‌توانند دید بهتری نسبت به منطقه‌ای که باید مورد عمل جراحی قرار گیرد، پیدا کنند. از سوی دیگر، پزشک ممکن است از بافت داخل آندومتر (لایه پوششی داخلی رحم) نمونه‌برداری کند تا طبیعی یا غیرطبیعی بودن بافت داخل رحم را مورد بررسی قرار دهد.

استروژن خوراکی که معمولا پزشک بعد از عمل جراحی برای بیمار تجویز می‌کند، علاوه‌ بر تقویت رشد پوشش داخلی رحم، از رشد مجدد بافت زخم در داخل رحم جلوگیری می‌کند. گاهی پزشک ممکن است هفت تا ۱۴ روز پس از انجام نخستین عمل جراحی، عمل دیگری را توصیه کند تا مانده‌های احتمالی چسبندگی رحمی را نیز خارج کنند.

طی این جراحی، پزشک از ابزار کوچک و انعطاف‌پذیری به نام «هیستروسکوپ» برای شناسایی بافت‌های چسبنده‌ای استفاده می‌کند که مجدد تشکیل شده‌اند و در واقع به کمک این ابزار، این بافت‌ها را از بین می‌برد.این فرآیند جراحی در فواصل ۷ تا ۱۴ روزه از هم مجدد صورت می‌گیرد تا زمانی که دیگر بافت چسبنده‌ای داخل رحم مشاهده نشود.

ولی به‌طور کلی، این جراحی بیشتر از سه مرتبه برای بیماران انجام نمی‌گیرد. قرار دادن بالون داخل رحمی از دیگر گزینه‌هایی است که پزشکان ممکن است در دستور کار خود قرار دهند. آنها یک بالون باد شده یا وسیله‌ای را همانند «آی‌یوی‌دی» داخلی رحمی، پس از نخستین عمل جراحی در درون محفظه رحم قرار می‌دهند تا از رشد مجدد بافت‌های چسبنده جلوگیری کنند. متخصصان معتقدند که پوشیدن شلوارهای تنگ و فاق کوتاه از عمده دلایل بروز چسبندگی‌های رحمی در زنان و دختران جوان به‌شمار می‌رود.

پیشگیری را جدی بگیرید
در بروز چسبندگی‌های رحمی عوامل متعددی دخیلند ولی به‌طور کلی، زنان با رعایت برخی موارد می‌توانند تا حد زیادی مانع از بروز چنین مشکلی شوند. برخی عادات و سبک زندگی‌های امروزی به‌گونه‌ای است که افراد را در معرض ابتلا به انواع بیماری‌ها قرار می‌دهد. پوشیدن شلوارهای تنگی که غالبا فاق‌های کوتاهی دارند در سال‌های اخیر مد شده به حدی که به سختی می‌توان شلواری مناسب برای خرید پیدا کرد.

متخصصان معتقدند که پوشیدن شلوارهای تنگ و فاق کوتاه از عمده دلایل بروز چسبندگی‌های رحمی در زنان و دختران جوان به‌شمار می‌رود. در واقع، این شلوارها به دلیل تنگ بودن، مسیر گردش هوا را مسدود کرده و در ناحیه تناسلی رطوبت ایجاد می‌شود که علاوه‌ بر بالا رفتن خطر بروز عفونت‌های قارچی در ناحیه تناسلی و نیز عفونت‌های میکروبی در ناحیه مقعد و گسترش آنها، احتمال چسبندگی رحم به دلیل فشار ایجاد شده روی این نقطه بسیار شایع است. همچنین حفظ بهداشت در زنان از دیگر مواردی است که می‌تواند به کاهش خطر چسبندگی‌های رحم کمک کند.

گردآوری توسط :مجله اینترنتی جوانیها

مطالب بیشتر از سایت ما

علائم نارسایی کلیه چیست؟ کلیه

نکات جالب در مورد بیماری روانی پاریکنسون علت بیماری پارکینسون

آنچه باید درمورد خواص این دانه شگفت انگیز بدانید ویتامین آ

صاف بایستید تا شاد شوید قوز کردن

علت نازایی چسبندگی رحم راه درمان چسبندگی رحم علت چسبندگی رحم درمان چسبندگی رحم

sara یکشنبه 9 اسفند 1394 ساعت 02:08

علائم نارسایی کلیه چیست؟ کلیه

علائم نارسایی کلیه چیست؟ ,بیماری کلیوی,نارسایی کلیه,علت نارسایی کلیه,کلیه,درمان نارسایی کلیه

علائم نارسایی کلیه چیست؟ کلیه

با نشانه‌های عمده همچون تجمع سموم دفعی از ادرار در بدن و نقص در تعادل فیزیولوژیک. در اغلب موارد،بیمار سالها به این بیماری مبتلاست بدون آنکه خودش خبر داشته باشد و نهایتا وقتی علائم این بیماری بروز می کند که چاره ای جز انجام مکرر دیالیز یا پیوند کلیه نیست.بنابراین افرادی که در معرض ابتلا به این بیماری هستند(مثل افراد دیابتی یا فشارخونی) باید بطور دوره ای آزمایشهای مربوط به عملکرد کلیه شان را انجام دهند تا نارسایی کلیه شان در مراحل اولیه کشف شود؛ چون در این صورت می توان با دارو و رژیم غذایی سرعت پیشرفت نارسایی کلیه را کند کرد. از علت‌های عمده نارسایی مزمن می‌توان به دیابت٬ گلومرونفریت٬ کیست و بیماری‌های دستگاه ادراری اشاره نمود.

پیشگیری بهترین راه حل برای جلوگیری از ابتلا به نارسایی کلیه است. اما هیچ پیشگیری مؤثری بدون شناخت علل نارسایی کلیه امکانپذیر نیست.

علائم نارسایی کلیه چیست؟

علائم نارسایی کلیه چیست؟ ,بیماری کلیوی,نارسایی کلیه,علت نارسایی کلیه,کلیه,درمان نارسایی کلیه

یکی از شایع‌ترین علل ابتلا به نارسایی‌های کلیوی، دیابت و قند است و در رتبه‌های بعد فشار خون ، بیماری‌های التهاب کلیه (گلو مرونونویت)، سنگ کلیه، ناهنجاری‌های مادرزادی دستگاه ادراری، مجاری کلیه، برگشت ادرار از مثانه به کلیه‌ها و پلی کستیک قرار می‌گیرد.

معمولاً بیمارانی که مبتلا به بیماری‌های فوق هستند بتدریج کارکرد کلیه‌های آنان کاهش پیدا می‌کند و در اکثر موارد بیمار اطلاعی از بیماری خود ندارد. از آنجایی که نارسایی‌های کلیوی ممکن است علائم واضحی نداشته باشد، توصیه می‌شود که معاینات دوره‌ای، سالانه یا سالی دوبار انجام شود و در افرادی که سابقه قند، فشار خون و سابقه ارثی بیماری‌های کلیوی دارند، معاینات و آزمایشات با فواصل کمتر انجام شود.

برای پیشگیری از ابتلا به نارسایی‌های کلیوی، کنترل قند و فشار خون اهمیت زیادی دارد. در ابتلا به بیماری التهاب کلیه عوامل مختلفی وجود دارد که یکی از آنها ابتلا به گلودرد استرپتوکوکی است که بخصوص در اطفال و نوجوانان شایع است. در صورتی که درمان مناسب انجام نشود، در آینده موجب نارسایی کلیه می‌شود.

بنابراین گلودردهای چرکی نیاز به تشخیص سریع و درمان مناسب دارد . در بیمارانی که سنگ کلیه دارند درمان سنگ و پیگیری بعدی جهت بررسی احتمال عود سنگ ضرورت دارد. در اطفال، برگشت ادرار از مثانه به کلیه‌ها شایع است که معمولاً به‌صورت تب تظاهر می‌کند. بنابراین در اطفال دچار تب بدون علت، آزمایش کشت ادرار از نظر تشخیص برگشت ادرار ضرورت دارد.

در صورتی که این بیماری تشخیص داده نشود می‌تواند چندین سال بعد باعث نارسایی کلیه شود. یکی دیگر از علل نارسایی کلیه، ناهنجاری‌های مادرزادی است که معمولاً در اطفال و نوجوانان به‌صورت علائم ادراری تظاهر می‌کند. بنابراین در این‌گونه از بیماران بررسی‌های تشخیصی ضرورت دارد.

با توجه به آنچه گفته شد باید در نظر داشته باشیم که در هر سنی احتمال نارسایی کلیه وجود دارد و در تمام مقاطع سنی، نیاز به معاینات و آزمایشات دوره‌ای است.

اما سؤال دیگری که مطرح می‌شود این است که وقتی بیمار دچار نارسایی کلیه شد چه باید کرد؟

چنانکه گفته شد نارسایی کلیه وقتی رخ می‌دهد که کارکرد کلیه‌ها به حد پایین‌تر از ۱۵ درصد برسد. در این حالت بدون درمان جایگزین، بسیاری از مبتلایان قادر به ادامه حیات نخواهند بود و نیازمند همو دیالیز یا پیوند کلیه خواهند داشت.

دیالیز اگرچه نخستین راه درمان جایگزین کلیه است اما پیوند کلیه راه حل بهتری برای درمان نارسایی‌های کلیه است زیرا بعد از پیوند کلیه بیمار تقریباً کیفیت زندگی طبیعی دارد و این درمان هم در کشور ما به دلیل پیوند کلیه از بیمار مرگ مغزی رو به افزایش است. به این ترتیب بیماران کیفیت زندگی بهتر خواهند داشت و از میزان بیماران دیالیزی کاسته خواهد شد.

نارسایی کلیهیا نارسایی کُلیَوی در پزشکی به شرایطی که در آن کلیه نتواند به طور بایسته عمل کند گفته می‌شود و به معنی کاهش شدید عملکرد کلیه است. کلیه نقش مهمی در دفع مواد زائد و تعادل آب والکترولیتها در بدن دارد. نارسایی حاد کلیوی (ARF) در اثر تخریب کلیه‌ها پدید می‌آید و با فقدان سریع عملکرد کلیوی مشخص می‌شود.

این بیماری منجر به ناهنجاری‌های الکترولیتی و بر پایه اسید و احتباس فراورده‌های زاید نیتروژنی از قبیل اوره و کراتینین می‌گردد.[۱] علت اصلی بیماریهای کلیه مانند سندرم‌های نفروتیک یا نفریتیک هستند. نارسایی کلیوی دو نوع مزمن و حاد تقسیم می‌گردد. هر یک از این دو نوع خود می‌تواند در نتیجهٔ شمار زیادی از دیگر معضلات بدنی پدید آمده باشد. در مراحل انتهایی درمان نگهدارنده، دیالیز ( صفاقی یا عروقی) و پیوند کلیه است

ارسایی کلیه به دو نوع حاد و مزمن تقسیم می شود. نارسایی حاد در صورت درمان می تواند به کلی بهبود یابد اما نارسایی مزمن کلیه معمولا بدون انجام دیالیز یا پیوند کلیه قابل درمان نیست.

نارسایی حاد

وجود نشانه‌های نارسایی شامل کاهش شدید ادرار٬ تجمع ازت و افزایش حجم مایع برون‌سلولی و ادم(خیز) به سه زیرگروه تقسیم می‌شود:

پیش کلیوی: ناشی از نقص در پرفیوژن خون به کلیه(گلومرول‌ها) بدلیل کاهش در برون‌ده قلبی٬ کاهش حجم خونی و افزایش در مقاومت رگ‌ها
کلیوی: ناشی از آسیب‌های شدید به پارانشیم کلیه
پس کلیوی: پی‌آمد هرنوع بسته‌شدن(انسداد) در مسیر دفع ادرار

نارسایی مزمن

با نشانه‌های عمده همچون تجمع سموم دفعی از ادرار در بدن و نقص در تعادل فیزیولوژیک.
در اغلب موارد،بیمار سالها به این بیماری مبتلاست بدون آنکه خودش خبر داشته باشد و نهایتا وقتی علائم این بیماری بروز می کند که چاره ای جز انجام مکرر دیالیز یا پیوند کلیه نیست.بنابراین افرادی که در معرض ابتلا به این بیماری هستند(مثل افراد دیابتی یا فشارخونی) باید بطور دوره ای آزمایشهای مربوط به عملکرد کلیه شان را انجام دهند تا نارسایی کلیه شان در مراحل اولیه کشف شود؛ چون در این صورت می توان با دارو و رژیم غذایی سرعت پیشرفت نارسایی کلیه را کند کرد. از علت‌های عمده نارسایی مزمن می‌توان به دیابت٬ گلومرونفریت٬ کیست و بیماری‌های دستگاه ادراری اشاره نمود.

علل نارسایی کلیه

دیابت و پرفشاری خون از مهم‌ترین علل بروز نارسایی مزمن کلیوی هستند. عفونتهای مکرر، خودایمنی(نوع حاد) نیز می تواند موجب نارسایی کلیه شود.مسمومیتهای دارویی و سم مار از علل نارسایی حاد کلیه هستند. کنترل نکردن این بیماری به از بین رفتن کامل عملکرد کلیه‌ها منجر می‌شود که در این شرایط، انجام دیالیز(تراکافت) و یا پیوند کلیه برای ادامه حیات بیمار ضروری خواهد بود.

گردآوری توسط:مجله اینترنتی جوانیها

مطالب بیشتر از سایت ما

نکات جالب در مورد بیماری روانی پاریکنسون علت بیماری پارکینسون

آنچه باید درمورد خواص این دانه شگفت انگیز بدانید ویتامین آ

صاف بایستید تا شاد شوید قوز کردن

قرص های ضد بارداری و خطر تومورهای مغزی قرص جلوگیری

علائم نارسایی کلیه چیست؟ بیماری کلیوی نارسایی کلیه علت نارسایی کلیه کلیه درمان نارسایی کلیه

sara یکشنبه 9 اسفند 1394 ساعت 02:08

نکات جالب در مورد بیماری روانی پاریکنسون علت بیماری پارکینسون

نکات جالب در مورد بیماری روانی پاریکنسون ,بیماری پارکینسون,علت بیماری پارکینسون,درمان بیماری پارکینسون,علائم پارکینسون,پارکینسون

نکات جالب در مورد بیماری روانی پاریکنسون علت بیماری پارکینسون

افراد مسن ممکن است نمایان شدن یک به یک این نشانه‌های پارکینسون را به تغییرات افزایش سن ربط بدهند، ارتعاش را به عنوان “لرزش” بدانند، برادیکنسیا را به “آرام شدن عادی” و سفت شدن عضلات را به “آرتروز” ربط بدهند. حالت قوز (stooped) این بیماری را هم خیلی از این افراد به سن یا پوکی استخوان (osteoporosis) ربط می‌دهند. هم بیماران مسن و هم بیماران جوان ممکن است بعد از بیش از یک سال که با این عوارض روبرو بوده‌اند برای تشخیص به پزشک مراجعه کنند.

بیماری پارکینسون (به انگلیسی: Parkinson’s Disease) یا PD، برای اولین بار توسط دانشمند بریتانیایی دکتر جیمز پارکینسون (James Parkinson) در سال ۱۸۱۷ میلادی توصیف شد و بنابراین نام این بیماری به او تعلق یافت.

نکات جالب در مورد بیماری روانی پاریکنسون ,بیماری پارکینسون,علت بیماری پارکینسون,درمان بیماری پارکینسون,علائم پارکینسون,پارکینسون

این بیماری همان لرزش در وضعیت استراحت است که شیوع آن بیشتر در سنین پیری است اما در جوانان هم دیده می‌شود شیوع آن در تمام مناطق دنیا یکسان است یعنی درصد شیوع بیماری با تغییر در منطقه خیلی فرق نمی‌کند بطور کلی این بیماری بر اثر از بین رفتن سلول‌های ترشح کننده ماده‌ای به نام دوپامین (که یک انتقال دهنده عصبی) است رخ می‌دهد. افزایش نسبت استیل کولین به دوپامین در عقده های قاعده ای مغز موجب علائم ترمور، سفتی عضلات و کندی حرکات میشود.

علائم پارکینسون

پارکینسون بر اساس دو علامت یا بیشتر از چهار علامت اصلی بیماری مشخص می‌شود. ارتعاش و لرزش دست و پا در حالت استراحت، کندی حرکات، سختی و خشک شدن دست و پا و بدن و نداشتن تعادل این چهار علامت اصلی را تشکیل می‌دهند.

در مراحل اولیه بیماری، ارتعاش اندام ملایم و معمولاً در یک طرف بدن وجود دارد و احتیاجی نیز به درمان ندارد اما با پیشرفت بیماری فردی که دست لرزان خود را در جیب یا پشت خود پنهان می‌کند یا چیزی را برای کنترل ارتعاش مدام در دست می‌گیرد، دیگر قادر به پنهان کردن لرزشهای شدید اندام به ویژه به هنگامی که می‌خواهد تمرکز بیشتری به خود دهد نیست.

چهار علامت شایع بیماری ارتعاش دست و پا در حالت استراحت (لرزش بیمار همزمان با ارتعاش دست و پا در حالت استراحت) آرام شدن حرکت (برادیکینسیا / Bradykinesia) سختی حرکت (و خشک شدن) دست و پا یا بدن تعادل بد (تعادل ضعیف) در حالی که دو یا بیشتر از این علایم در بیمار دیده شود، مخصوصاً وقتی که در یک سمت بیشتر از سمت دیگر پدیدار شود، تشخیص پارکینسن داده می‌شود مگر اینکه علایم دیگری همزمان وجود داشته باشد که بیماری دیگری را نمایان کند.

بیمار ممکن است در اوایل، بیماری را با لرزش دست و پا یا با ضعیف شدن حرکت احساس کند و دریابد که انجام هر کاری بیشتر از حد معمول طول می‌کشد و یا اینکه سختی و خشک شدن حرکت دست و ضعف تعادل را تجربه می‌کند. اولین نشانی‌های پارکینسون مجموعه‌ای متفاوت از ارتعاش، برادیکنسیا، سفت شدن عضلات و تعادل ضعیف هستند. معمولاً علایم پارکینسون ابتدا در یک سمت بدن پدیدار می‌شوند و با گذشت زمان به سمت دیگر هم راه پیدا می‌کنند.

تغییراتی در حالت صورت و چهره روی می‌دهد، از جمله ثابت شدن (fixation) حالت صورت (ظاهراً احساسات کمی بر چهره نمایان می‌شود) و یا حالت خیرگی چشم (به دلیل کاهش پلک زدن). علاوه بر این‌ها، خشک شدن شانه یا لنگیدن پا در سمت تحت تاثیر قرارگرفته عوارض دیگر (عادی) این بیماری است.

افراد مسن ممکن است نمایان شدن یک به یک این نشانه‌های پارکینسون را به تغییرات افزایش سن ربط بدهند، ارتعاش را به عنوان “لرزش” بدانند، برادیکنسیا را به “آرام شدن عادی” و سفت شدن عضلات را به “آرتروز” ربط بدهند. حالت قوز (stooped) این بیماری را هم خیلی از این افراد به سن یا پوکی استخوان (osteoporosis) ربط می‌دهند. هم بیماران مسن و هم بیماران جوان ممکن است بعد از بیش از یک سال که با این عوارض روبرو بوده‌اند برای تشخیص به پزشک مراجعه کنند.

درمان

این بیماری درمان قطعی ندارد اما داروهایی مثلاً لوودوپا (levodopa) آمانتادین، بی‌پریدن و سلژیلین در درمان آن تجویز می‌شود. گاه از جراحی نیز استفاده می‌شود. البته نقش کاردرمانی و فیزیوتراپی در این زمینه بسیار زیاد است زیرا مانع پیشرفت بیماری و محدودیت عملکرد می‌شود. تحقیقات جدید نشان داد خوردن مواد غذایی حاوی نیکوتین مانند فلفل و گوجه فرنگی به کاهش پارکینسون منجر می‌شود.

محققان آمریکایی دریافتند: خوردن موادغذایی حاوی (حتی مقدار کم) نیکوتین، مانند فلفل و گوجه فرنگی، ممکن است خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را کاهش می‌دهد. دکتر «سوزانسیرلس نیلسن» و همکارانش در دانشگاه واشنگتن در سیاتل ۴۹۰ نفر را که به تازگی به بیماری پارکینسون در درمانگاه دانشگاه مغز و اعصاب یا سازمان حفظ سلامت منطقه‌ای تشخیص داده شده بودند را مورد بررسی قرار دادند.

از طرفی دیگر ۶۴۴ نفر از افراد بدون شرایط عصبی به عنوان گروه شاهد مورد استفاده قرار گرفت.در این تحقیقات، شرکت‌کنندگان پرسشنامه‌ای در رابطه با رژیم‌غذایی و استفاده از توتون و تنباکو را پر کردند.محققان دریافتند که مصرف سبزیجات به طور کلی خطر ابتلا به بیماری پارکینسون تأثیر نمی‌گذارد، اما مصرف سولاناسه خوراکی-خانواده گیاه گلدار با برخی از گونه‌های تولید غذاهایی که منابع خوراکی از نیکوتین هستند.

خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را کاهش داده است. این تحقیقات همچنین نشان داد که فلفل در کاهش بیماری پارکینسون قوی‌تر عمل کرده است. در این مورد سیگار و قلیان که منبع سرشار از نیکوتین هستند کمک قابل توجهی برای پیشگیری از این بیماری می‌کنند. ولی به دلیل خطر ابتلا به بیماری‌های خطر ناک دیگر که توسط سیگار و قلیان در بدن ایجاد می‌شود، استفاده از این دخانیات توصیه نمی‌شود

ورزش و فعالیت بدنی
ورزش‌ کردن علاوه بر این‌که ماهیچه‌های بدن را تقویت می‌کند و به مرور باعث کاهش لرزش اندام‌ها می‌شود، انعطاف‌پذیری عضلات و تعادل بدن را افزایش می‌دهد. ورزش و تحرک بدنی همچنین وضع روحی بیماران را بهبود می‌بخشد و افسردگی و اضطراب ناشی از بیماری را در آنها کاهش می‌دهد.

آموختن حرکات ورزشی مفید برای مبتلایان باید تحت نظر متخصص طب فیزیکی صورت گیرد تا از پیاده‌روی، ایروبیک در آب و حرکات کششی نهایت استفاده را ببرند. فیزیوتراپی در بهبود مشکلات تعادلی، ضعف در هماهنگی اندام‌ها، خستگی، درد، نوع راه‌رفتن، بی‌تحرکی و ضعف ماهیچه‌های بدن کمک زیادی به بیماران می‌کند.

دارو و درمان
بیماری پارکینسون درمان‌پذیر نیست و پزشکان تاکنون نتوانسته‌اند درمان قطعی برای آن بیابند. راهکارهای ارائه‌شده علائم بیماری را تا حد زیادی بهبود می‌بخشد و به بیماران کمک می‌کند بیماری خود را مدیریت کنند و در اوضاع وخیم‌تر، پزشکان عمل جراحی را توصیه می‌کنند.

تغییرات سبک زندگی مانند انجام حرکات ورزشی بویژه ورزش‌های هوازی و فیزیوتراپی به منظور بالابردن تعادل و ایجاد کشش از اهمیت بالایی برخوردار است. داروهایی که برای این بیماران تجویز می‌شود، مشکلات آنها در راه‌رفتن و حفظ تعادل و لرزش اندام‌ها را بهبود می‌بخشد و به بیماران کمک می‌کند کیفیت زندگی بهتری را تجربه کنند.

مراقبت‌های روزانه
در مراحل پایانی بیماری، فرد مبتلا تعادل عضلات خود را به مرور از دست می‌دهد و همین امر باعث می‌شود با کوچک‌ترین ضربه هنگام راه‌رفتن یا نشستن تعادل خود را از دست بدهد. هنگام نشستن بهتر است دور پاهای بیمار بالش یا چیز دیگری را به صورت U شکل قرار دهید تا مانع از بر هم خوردن تعادلش شود. بیماران باید از حمل اجسام هنگام راه‌رفتن خودداری کنند. همچنین عقب‌عقب راه‌رفتن احتمال افتادن و بر هم خوردن تعادل آنها را افزایش می‌دهد.

انجام برخی فعالیت‌های روزمره مانند غذا‌خوردن، حمام‌کردن و نوشتن برای مبتلایان به پارکینسون دشوار است و متخصصان با ارائه راهکارهای درمانی می‌توانند فعالیت‌های روزمره را برای آنها ساده‌تر کنند. ماساژدرمانی جزو درمان‌های به ظاهر ساده‌ای است که از کشش ایجادشده در ماهیچه‌ها می‌کاهد و آنها را آرام می‌کند. علاوه بر این، طب‌سوزنی توسط پزشک متخصص نیز درد ناشی از بیماری را کاهش می‌دهد.

تغذیه سالم
مبتلایان به پارکینسون بعد از تشخیص بیماری باید تحت نظر پزشک معالج قرار بگیرند تا بر اساس دستورات تجویزشده، بتوانند بهتر زندگی کنند. مصرف رژیم غذایی سالم و متعادل شامل میوه‌ها، سبزیجات و غلات، مواد غذایی سرشار از فیبر و مصرف مایعات کافی در طول روز از بروز یبوست و تشدید وضع بیماران جلوگیری می‌کند.

رژیم غذایی متعادل همچنین مواد مغذی لازم برای بدن از قبیل اسیدهای چرب امگا۳ را که برای بیماران مبتلا به پارکینسون مفید است، تامین می‌کند. مصرف نوشیدنی‌های حاوی کافئین از جمله قهوه و چای سیاه و سبز به کاهش پیشرفت بیماری کمک می‌کند.

گردآوری توسط:مجله اینترنتی جوانیها

مطالب بیشتر از سایت ما