آشنایی با مبتلایان به پارکینسون
در خانواده هر یک از ما طبعا سالمندانی هستند که پیری بر وجودشان چیره شده است و گاه شاهد لرزش دست‌ها و پاهای آنها هستیم که مانع تحرک و زندگی سالم آنها می‌شود. بیماری پارکینسون اختلال پیش‌رونده دستگاه عصبی است که به مرور ایجاد می‌شود و رفته‌رفته خود را با لرزش‌هایی در دست‌ها و پاها نشان می‌دهد؛ ولی علاوه بر لرزش، علایم دیگری نیز در این بیماری به چشم می‌خورد که آگاهی از آنها باعث می‌شود افراد و پزشکان معالج سریع‌تر به وجود بیماری پی ببرند و اقدامات درمانی را آغاز کنند که به طور قطع در روند بهبودی فرد تاثیر بسزایی دارد.
به دنبال مقصران اصلی
در مبتلایان به پارکینسون، سلول‌های عصبی در مغز به مرور زمان از بین می‌رود. در واقع بسیاری از علائم این بیماری به‌دلیل فقدان سلول‌های عصبی کافی است که نوعی ماده شیمیایی موسوم به دوپامین را در مغز تولید می‌کند. با پایین‌آمدن مقدار دوپامین در مغز، برخی فعالیت‌های غیرمعمول در مغز رخ می‌دهد که در نهایت به بروز علائم پارکینسون می‌انجامد.علاوه بر این، ژنتیک و سابقه خانوادگی، عوامل محیطی مانند قرارگیری در معرض سموم و انواع حشره‌کش‌ها، برخی توده‌های موجود در سلول‌های مغز از جمله عوامل پرخطری است که خطر ابتلا به پارکینسون را افزایش می‌دهد. این بیماری بیش از هر سنی در دوران میانسالی و ۶۰ سال به بالا احتمال شکل‌گیری دارد. علاوه بر این مردان بیشتر از زنان در معرض ابتلا به پارکینسون هستند.
با پارکینسون آشنا شوید
معمولا هر بیماری با علائم خاصی تظاهر می‌کند و شدت پارکینسون نیز به دلیل پیش‌روندگی‌اش در مراحل مختلف فرق می‌کند. در مراحل اولیه این بیماری، صورت فرد علامت خاصی نشان نمی‌دهد یا اندام‌ها هنگام راه‌رفتن مرتعش نمی‌شوند. کلام فرد آرام و شمرده است و علایم در گذر زمان تشدید می‌شود. هر چند بیماری پارکینسون قابل درمان نیست، اما داروهایی که پزشکان برای مبتلایان تجویز می‌کنند تا حد قابل‌توجهی علائم را تخفیف می‌دهد و کیفیت زندگی افراد را بهبود می‌بخشد. از سوی دیگر، پزشک ممکن است با توجه به شرایط، بیمار را برای تنظیم نقاطی از مغز تحت عمل جراحی قرار دهد. نشانه‌های پارکینسون در هر فرد با فرد دیگر فرق دارد و علائم اولیه معمولا خفیف هستند و فرد هرگز متوجه وجود بیماری نمی‌شود.لرزش اندام‌ها از شایع‌ترین علائم پارکینسون به شمار می‌رود که اغلب در ناحیه دست‌ها و انگشتان ایجاد می‌شود. این حالت بویژه هنگام استراحت بیشتر رخ می‌دهد. به مرور زمان، بیماری پارکینسون از توانایی حرکت فرد می‌کاهد، حرکات اندام‌ها کند‌می‌شود و افراد حتی در انجام ساده‌ترین کارهای روزمره خود نیز دچار مشکل می‌شوند. سفت‌شدن عضلات بدن از دیگر علایمی است که دامنه حرکت ماهیچه‌ها را محدود می‌کند و باعث بروز درد می‌شود.مبتلایان ممکن است به دلیل ابتلا به این بیماری اندامی خمیده پیدا کنند و در حفظ تعادل دچار مشکل شوند. از سوی دیگر، توانایی افراد در انجام برخی کارها و حرکات مانند پلک‌زدن، خندیدن یا تکان دادن دست‌ها دشوار می‌شود. از جمله علائم بیماری پارکینسون می‌توان به مشکلات ایجاد شده در نحوه تکلم بیماران اشاره کرد؛ کلام آنها گاهی نرم و گاه سریع، مبهم و گاه با شک و تردید پیش از بیان کلمات همراه است.
ورزش و فعالیت بدنی
ورزش کردن علاوه بر این‌که ماهیچه‌های بدن را تقویت می‌کند و به مرور باعث کاهش لرزش اندام‌ها می‌شود، انعطاف‌پذیری عضلات و تعادل بدن را افزایش می‌دهد. ورزش و تحرک بدنی همچنین وضع روحی بیماران را بهبود می‌بخشد و افسردگی و اضطراب ناشی از بیماری را در آنها کاهش می‌دهد. آموختن حرکات ورزشی مفید برای مبتلایان باید تحت نظر متخصص طب فیزیکی صورت گیرد تا از پیاده‌روی، ایروبیک در آب و حرکات کششی نهایت استفاده را ببرند. فیزیوتراپی در بهبود مشکلات تعادلی، ضعف در هماهنگی اندام‌ها، خستگی، درد، نوع راه‌رفتن، بی‌تحرکی و ضعف ماهیچه‌های بدن کمک زیادی به بیماران می‌کند.
دارو و درمان
بیماری پارکینسون درمان‌پذیر نیست و پزشکان تاکنون نتوانسته‌اند درمان قطعی برای آن بیابند. راهکارهای ارائه‌شده علائم بیماری را تا حد زیادی بهبود می‌بخشد و به بیماران کمک می‌کند بیماری خود را مدیریت کنند و در اوضاع وخیم‌تر، پزشکان عمل جراحی را توصیه می‌کنند. تغییرات سبک زندگی مانند انجام حرکات ورزشی بویژه ورزش‌های هوازی و فیزیوتراپی به منظور بالابردن تعادل و ایجاد کشش از اهمیت بالایی برخوردار است. داروهایی که برای این بیماران تجویز می‌شود، مشکلات آنها در راه‌رفتن و حفظ تعادل و لرزش اندام‌ها را بهبود می‌بخشد و به بیماران کمک می‌کند کیفیت زندگی بهتری را تجربه کنند.
* داورهای تجویز شده توسط پزشک را مصرف نمایید:
داروهای مربوط به بیماری پارکینسون با راهنمایی های خاصی در رابطه با زمان مصرف آن تجویز می شود. این خیلی مهم است که شما توصیه ها و راهنمایی های پزشک تان را در مورد این که چگونه و چه زمانی داروهای تان را مصرف نمایید، خوب گوش کنید تا هم موثر باشند وهم امن.کاهش، افزایش و یا قطع داروهایی که مصرف می کنید می تواند تغییرات بزرگی را در علائم بیماری شما به وجود آورد و می تواند خیلی خطرناک باشد.حتی اگر دارویی به نظر کارش را خوب انجام نمی دهد، اگر آن را قطع کنید، علائم بیماری تان ممکن است خیلی بدتر شود.در اوایل بیماری، مصرف هم زمان قرص با غذا می تواند مفید باشد تا تهوع کمتری داشته باشید، علامتی که با مصرف برخی از داروهای پارکینسون ممکن است برای تان حاصل شود.در مراحل بعدی بیماری، مصرف داروها حداقل یک ساعت قبل از وعده ی غذایی و حداقل دو ساعت بعد از وعده ی غذایی به بهتر عمل کردن آن ها کمک می کند.برخی از داروهای بیماری پارکینسون اگر به همراه غذاهایی که در آن پروتئین وجود دارد مانند گوشت یا پنیر، خورده شوند، خوب عمل نمی کنند.
* با بیماری پارکینسون زندگی کنید:
در اوایل، بیماری پارکینسون نمی تواند زندگی شما را خیلی مختل کند. اما اغلب مردم با پیشرفت بیماری دچار ناتوانی هایی می شوند. درمان خانگی می تواند به شما کمک کند تا با پیشرفت بیماری خود را تطبیق دهید و تا حد امکان به قوت خود مستقل باقی بمانید.کیفیت زندگی شما تا اندازه ای بستگی به توانایی شما برای ادامه ی کار کردن ، حضور در منزل، علاقه ی شما به خانواده تان وتمایل شما به مستقل بودن دارد.وسایل کمک کننده مانند عصا یا واکر ممکن است با پیشرفت بیماری ضروری باشد.
گردآوری: