عواملی که باعث افتادگی رحم در خانمها می شود عوارض افتادگی رحم

نشانه های افتادگی رحم,بهداشت بانوان,عوارض افتادگی رحم,درد رحم,درمان افتادگی رحم,افتادگی رحم,عواملی که باعث افتادگی رحم در خانمها می شود ,رحم,روشهای درمان افتادگی رحم,علل افتادگی رحم,بیماریهای زنان

عواملی که باعث افتادگی رحم در خانمها می شود عوارض افتادگی رحم

که طی آن، بافت‌هایی مشابه آندومتر در نقاط دیگری از بدن غیررحم تشکیل می‌شود. مبتلایان به این بیماری غالبا تحت عمل جراحی قرار می‌گیرند تا بافت‌های اضافی برداشته شوند. این عارضه اغلب در نواحی لگن و شکم ایجاد می‌شود که با التهاب و چسبندگی‌های بالای رحمی همراه است. بافت‌های غیرعادی معمولا از طریق عمل جراحی خارج می‌شوند. روش جراحی «میومکتومی»، برداشتن بافت داخلی رحم اطلاق می‌شود که طی آن، تشکیل بافت‌های چسبنده رحمی از عوارض این عمل جراحی به‌شمار می‌رود.در نوعی دیگری از اعمال جراحی رحم، پزشک چسبندگی‌های رحمی را برمی‌دارد. این اقدام، بهبود زخم‌ها و نقاط چسبنده را تسریع کرده ولی از سوی دیگر، عاملی برای تشکیل مجدد چسبندگی‌های رحمی محسوب می‌شود.جراحی ترمیمی لوله‌های فالوپ داخل رحم، روش حساسی است که پزشک از طریق آن اقدام به برداشتن چسبندگی‌های موجود می‌کند. ولی متاسفانه همین عمل جراحی عاملی برای تشکیل چسبندگی‌های جدید به‌شمار می‌رود. از سوی دیگر، چسبندگی رحمی معمولا در زنانی که به بیماری‌های التهابی لگن و بیماری‌های واگیردار جنسی مبتلا هستند بسیار شایع است.

عواملی که باعث افتادگی رحم در خانمها می شود

ناباروری شایع‌ترین پیامد چسبندگی رحم به شمار می‌رود و به عبارتی، ۴۳ درصد از زنان مبتلا به چسبندگی‌های رحمی از ناباروری رنج می‌برند. بی‌نظمی‌های قاعدگی نیز بین زنانی که با این بیماری دست و پنجه نرم می‌کنند، به وفور مشاهده می‌شود.در این میان آمارها نشان می‌دهد که نیمی از زنان مبتلا به چسبندگی رحم دچار ناباروری می‌شوند و شمار زیادی هم هرگز دچار بی‌نظمی‌های قاعدگی نمی‌شوند.شواهد حاکی از آن است که حدود ۹۰درصد از موارد چسبندگی رحم از عوارض سقط جنین به‌شمار می‌رود ولی عفونت‌هایی مانند «سل دستگاه تناسلی» که در آمریکا شیوع بسیاری دارد، در بروز چسبندگی‌های رحمی نقش دارد.از شایع‌ترین عوارضی که چسبندگی رحم به دنبال دارد، می‌توان به ناباروری و کاهش قدرت باروری زنان اشاره کرد. ولی پزشکان معتقدند که مبتلایان به انواع چسبندگی‌های خفیف تا متوسط رحم پس از درمان بین ۷۰ تا ۸۰ درصد قادر به بارداری هستند. در مقابل، مبتلایانی که دارای چسبندگی‌های شدید هستند تنها ۲۰ تا ۴۰ درصد پس از درمان شانس بارداری دارند.

عوامل پدیدآورنده چسبندگی رحم
عمل جراحی تخمدان یکی از عوامل شایع بروز چسبندگی‌های رحمی محسوب می‌شود. در واقع، در زنانی که از کیست‌های تخمدان رنج می‌برند و به دلیل بزرگ یا متعدد بودن آنها مجبور به عمل می‌شوند، شیوع چسبندگی رحم بسیار بالاست.

«آندومتریوز» اختلال و بیماری‌ای است

که طی آن، بافت‌هایی مشابه آندومتر در نقاط دیگری از بدن غیررحم تشکیل می‌شود. مبتلایان به این بیماری غالبا تحت عمل جراحی قرار می‌گیرند تا بافت‌های اضافی برداشته شوند. این عارضه اغلب در نواحی لگن و شکم ایجاد می‌شود که با التهاب و چسبندگی‌های بالای رحمی همراه است. بافت‌های غیرعادی معمولا از طریق عمل جراحی خارج می‌شوند. روش جراحی «میومکتومی»، برداشتن بافت داخلی رحم اطلاق می‌شود که طی آن، تشکیل بافت‌های چسبنده رحمی از عوارض این عمل جراحی به‌شمار می‌رود.در نوعی دیگری از اعمال جراحی رحم، پزشک چسبندگی‌های رحمی را برمی‌دارد. این اقدام، بهبود زخم‌ها و نقاط چسبنده را تسریع کرده ولی از سوی دیگر، عاملی برای تشکیل مجدد چسبندگی‌های رحمی محسوب می‌شود.جراحی ترمیمی لوله‌های فالوپ داخل رحم، روش حساسی است که پزشک از طریق آن اقدام به برداشتن چسبندگی‌های موجود می‌کند. ولی متاسفانه همین عمل جراحی عاملی برای تشکیل چسبندگی‌های جدید به‌شمار می‌رود. از سوی دیگر، چسبندگی رحمی معمولا در زنانی که به بیماری‌های التهابی لگن و بیماری‌های واگیردار جنسی مبتلا هستند بسیار شایع است.

صدمات وارده:

آسیب‌هایی که در طول عمل‌های جراحی به بافت رحم وارد می‌شود، اصلی‌ترین عامل بروز چسبندگی‌های رحمی به‌شمار می‌رود.
ایسکمی: جریان خون در طول عمل جراحی اغلب به دلیل برداشتن بافت‌ها، مختل می‌شود به‌طوری که احتمال تشکیل لخته‌های خونی در چنین شرایطی افزایش می‌یابد. این حالت باعث بروز مشکلی موسوم به «ایسکمی» یا کاهش جریان خون بافتی می‌شود که درنهایت منجر به چسبندگی‌های بافت رحم می‌شود.

اجسام خارجی:

برخی اجسام خارجی مانند بخیه، پرزهای ناشی از اسفنج یا پودر تالک به جا مانده از دستکش‌های جراحی عواملی هستند که باعث بروز چسبندگی‌های بافت رحم می‌شوند. در واقع، اجسام خارجی نوعی واکنش التهابی در بدن ایجاد می‌کنند که باعث تشکیل چسبندگی بین بافت‌های دیواره رحم می‌شود.

روش‌‌های درمانی کدامند؟
پزشکان معمولا برای درمان چسبندگی رحم، عمل جراحی و برداشتن قسمت‌های چسبیده شده به دیواره رحم را توصیه می‌کنند که به «هیستروسکوپی» معروف است. جراح پس از عمل، نوعی وسیله همانند سوند پلاستیکی را به‌طور موقت داخل رحم قرار می‌دهد که دیواره‌های رحم را به‌منظور جلوگیری از چسبندگی مجدد، از هم جدا نگه می‌دارد.علاوه‌بر این، درمان‌های هورمونی که با تجویز استروژن و پروژسترون صورت می‌گیرد و نیز داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی نیز از گزینه‌های پیشنهادی پزشکان در مواجهه با مبتلایان به چسبندگی‌های رحمی به‌شمار می‌رود که غالبا پس از عمل جراحی و جهت کاهش خطر عود بیماری مورد استفاده قرار می‌گیرد.

پزشکان معمولا از روش سونوگرافی ترنس واژینال به‌منظور شناسایی و مشاهده ضخامت لایه‌های چسبنده داخل رحم استفاده می‌کنند و از این طریق می‌توانند دید بهتری نسبت به منطقه‌ای که باید مورد عمل جراحی قرار گیرد، پیدا کنند. از سوی دیگر، پزشک ممکن است از بافت داخل آندومتر (لایه پوششی داخلی رحم) نمونه‌برداری کند تا طبیعی یا غیرطبیعی بودن بافت داخل رحم را مورد بررسی قرار دهد.

استروژن خوراکی که معمولا پزشک بعد از عمل جراحی برای بیمار تجویز می‌کند، علاوه‌ بر تقویت رشد پوشش داخلی رحم، از رشد مجدد بافت زخم در داخل رحم جلوگیری می‌کند. گاهی پزشک ممکن است هفت تا ۱۴ روز پس از انجام نخستین عمل جراحی، عمل دیگری را توصیه کند تا مانده‌های احتمالی چسبندگی رحمی را نیز خارج کنند.طی این جراحی، پزشک از ابزار کوچک و انعطاف‌پذیری به نام «هیستروسکوپ» برای شناسایی بافت‌های چسبنده‌ای استفاده می‌کند که مجدد تشکیل شده‌اند و در واقع به کمک این ابزار، این بافت‌ها را از بین می‌برد.این فرآیند جراحی در فواصل ۷ تا ۱۴ روزه از هم مجدد صورت می‌گیرد تا زمانی که دیگر بافت چسبنده‌ای داخل رحم مشاهده نشود.

ولی به‌طور کلی، این جراحی بیشتر از سه مرتبه برای بیماران انجام نمی‌گیرد. قرار دادن بالون داخل رحمی از دیگر گزینه‌هایی است که پزشکان ممکن است در دستور کار خود قرار دهند. آنها یک بالون باد شده یا وسیله‌ای را همانند «آی‌یوی‌دی» داخلی رحمی، پس از نخستین عمل جراحی در درون محفظه رحم قرار می‌دهند تا از رشد مجدد بافت‌های چسبنده جلوگیری کنند. متخصصان معتقدند که پوشیدن شلوارهای تنگ و فاق کوتاه از عمده دلایل بروز چسبندگی‌های رحمی در زنان و دختران جوان به‌شمار می‌رود.

در افتادگی رحم یک ارگان داخل لگنی مثل رحم و یا مثانه از جای طبیعی خود در لگن نزول یا پرولاپس کرده و به دیواره واژن فشار می آورد .افتادگی رحم زمانی رخ می دهد که عضلات نگاهدارنده ارگانهای لگنی بر اثر عوامل مختلفی نظیر سن بالا ، حاملگی و یا جراحی تضعیف شده باشند. بیشتر خانمها درجاتی از افتادگی رحم را دارند که این حالت می تواند برایشان ناراحت کنند ه و یا حتی درد ناک باشد ، اما در اغلب موارد مشکل طبی عمده ای محسوب نمی شود و براحتی با عمل جراحی قابل درمان است.

علل افتادگی رحم:
در اغلب موارد علت بیماری ، فشار ناشی از حاملگی و زایمان بچه است . علل دیگر بیماری شامل سن بالا، چاقی ، سرفه مزمن و یبوست های مکررو تومورهای لگنی هستند.

علائم افتادگی رحم:
– بی اختیاری ادرار
– احساس فوریت در ادرار
– تکرر ادرار
-در موارد شدید با احتباس ادراری و درد ناشی از آن و آنوری(عدم تشکیل ادرار)
– یبوست
– اسهال
– زور پیچ(تنسموس)
– بی اختیاری مدفوع
– کمر درد
– پهلو درد
– درد لگن
– ناراحتی کلی لگن
– دیس پارونی(درد موقع نزدیکی)
– لکوره(افزایش ترشحات واژن)
– احساس خروج چیزی از واژن
– احساس پری در واژن
– احساس چیزی لغزان در واژن
-منوراژی(افزایش حجم خونریزی قاعدگی)
-منو متروراژی(خونریزی زیاد قاعدگی+لکه بینی )

تشخیص افتادگی رحم:
پزشک از شما سئوالاتی در مورد نشانه های شما و دارو های مصرفی و تعداد و نحوه حاملگی های قبلی و مشکلات طبی می پرسدو سپس یک معاینه کلی شامل معاینه لگن از شما بعمل می آورد.

درمان افتادگی رحم:
درمان افتادگی رحم بسته به این است که چه ارگانی درگیر است . درمان صبر و انتظار و پایش بیمار در موارد درجات خفیف بیماری که بیمار فقط دارای افتادگی بدون علائم است ، بکار می رود .در این مدت از بیمار دارای افتادگی رحم خواسته می شود که فیبر بیشتری در رژیم غذائی روزانه ( حدود ۲۰ گرم ) برای پیشگیری از یبوست مصرف کند و اگر دچار سرفه مزمن است آن را درمان کند .بیمار دارای افتادگی رحم بایستی از بلند کردن اشیا سنگین و سیگار کشیدن خودداری کند. از کافئین ( موجود در قهوه و چای و نوشابه های گازدار ) پرهیز کند و اگر دارای اضافه وزن است ، سعی در کاهش وزن خود داشته باشد. انجام ورزشهای تقویت کننده عضلات لگن یا کگل kegel که شامل انقباضات مکرر ( حداقل ۱۰ با در روز هر بار ۱۰ جلسه ) به مدت ۳ تا ۶ ماه در درمان درجات خفیف افتادگی رحم موثر بوده است .اگر هنوز پس از تغییر در نحوه زندگی فرد دارای علائم بود ، پزشک جراحی ترمیم سیستوسل – رکتوسل را توصیه می کند.

عمل جراحی افتادگی رحم و مثانه و پرینورافی( جراحی ترمیم پرینه و عمل تنگ کردن واژن ) گزینه مناسب یرای افرادی محسوب می شود که :
– درد شدید بدلیل پرولاپس و افتادگی رحم و مثانه دارند
– مشکلات روده و یا مثانه مثل عدم تخلیه کافی مدفوع و یا بی اختیاری ادراری دارند
– مشکل در رابطه جنسی دارند ( بدلیل گشادی دهانه رحم و واژن )

گردآوری:

مطالب بیشتر از سایت ما

جدی گرفتن خونریزی بعد از رابطه زناشویی سرطان رحم

سوالات زیبایی از آرایشگران باتجربه آرایشگر

درخشندگی پوست با چندین ماسک طبیعی درخشان شدن پوست

چندین توصیه برای تقویت ناخن‌ها تقویت ناخن‌ دست

دلیل اصلی پیر شدن پوست پوست

نورخورشید بر پوست چه تاثیری می گذارد؟ تاثر خورشید بر پوست

تاثیر فوق العاده دانه انگور در درمان بیماری ها دانه انگور

خواص بی نظیر آویشن خواص آویشن

گیاه ثعلب چیست و چه خواصی دارد؟ ثعلب چیست

آشنایی با مبتلایان به پارکینسون پارکینسون

هر آنچه که باید در مورد فیبروم بدانید فیبروم

ژنتیکی,هر آنچه که باید در مورد فیبروم بدانید,یائسگی,تغییرات هورمونی,کم خونی,لاپاراسکوپی,تومور,بیماری رحم,فیبروم,هر آنچه که باید در مورد فیبروم بدانید ,قاعدگی,رحم,سلو‌ل‌های رحم,تخمدان,بارداری,بیماری های زنان

هر آنچه که باید در مورد فیبروم بدانید فیبروم

با آنکه برخی از انواع فیبروم رحم مشکلات متعددی مانند نازایی و سقط جنین را به وجود می آورند، جای تعجب است که غالب زنان فیبروم را به عنوان بیماری جدید نمی گیرند اما واقعیت این است که این بیماری می تواند به کم خونی، اختلال در دفع و فشار به کلیه نیز منجر شود. آمار جهانی حاکی از آن است که حدود ۳۰ تا ۴۰ درصد زنان به فیبروم مبتلا هستند، اما متاسفانه در ایران آمار دقیقی از تعداد زنان متبلا به این بیماری در دسترس نیست، درست مانند دیگر بیماری ها. البته آماری غیررسمی اعلام کرده که از هرچهار زن در ایران سه زن به این بیماری مبتلا هستند. در گذشته برای درمان فیبروم از عمل های جراحی باز استفاده می شد که روشی وقت گیر بود و احتمال عفونت را افزایش می داد.

 رشد غیرسرطانی سلو‌ل‌های رحم است را فیبروم رحمی می گویند . به طور معمول در سال‌های باروری ظاهر می‌شود. بروز فیبروم رحمی خطر ابتلا به سرطان رحمی را افزایش نمی‌دهد و تقریبا هیچ‌وقت هم تبدیل به سرطان نمی‌شود.

اگر علائمی مثل قاعدگی های سنگین و دردناک، خونریزی های بین دو دوره عادت ماهانه، احساس پُری در پایین شکم، تکرر ادرار، احساس درد هنگام رابطه جنسی و احساس درد در پایین کمر دارید در مراجعه به پزشک و انجام سونوگرافی از رحم درنگ نکنید. «فیبروم رحم» (Uterin fibroids) یکی از شایع ترین بیماری های زنان است که هیچ گروه سنی از ابتلا به آن مصون نیستند، هرچند سن شایع بروز آن دهه سوم و چهارم زندگی است.

با آنکه برخی از انواع فیبروم رحم مشکلات متعددی مانند نازایی و سقط جنین را به وجود می آورند، جای تعجب است که غالب زنان فیبروم را به عنوان بیماری جدید نمی گیرند اما واقعیت این است که این بیماری می تواند به کم خونی، اختلال در دفع و فشار به کلیه نیز منجر شود. آمار جهانی حاکی از آن است که حدود ۳۰ تا ۴۰ درصد زنان به فیبروم مبتلا هستند، اما متاسفانه در ایران آمار دقیقی از تعداد زنان متبلا به این بیماری در دسترس نیست، درست مانند دیگر بیماری ها. البته آماری غیررسمی اعلام کرده که از هرچهار زن در ایران سه زن به این بیماری مبتلا هستند. در گذشته برای درمان فیبروم از عمل های جراحی باز استفاده می شد که روشی وقت گیر بود و احتمال عفونت را افزایش می داد.

همچنین دوران طولانی درمان و نقاهت روش های جراحی باز موجب می شود عملکرد شغلی و اجتماعی بیمار مختل شود. اما امروزه جراحی های لاپاراسکوپی به طور گسترده ای مورد استقبال جراحان و بیماران قرار گرفته است. برای کسب اطلاعات دقیق و به روز درباره این بیماری و شیوه های درمانی جدید آن (که به جراحی های کم تهاجمی معروف اند) پای صحبت های دکتر ابوالفضل مهدی زاده کاشی نشستیم. او جراح و متخصص زنان، زایمان و نازایی، استاد دانشگاه علوم پزشکی ایران و رئیس بخش زنان بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) است.

گفته می شود که فیبروم شایع ترین بیماری رحم است. ابتدا بفرمایید که اصلا فیبروم چیست و معمولا در چه سنی بیشتر شایع است.

– فیبروم ها که نوعی تومور خوش خیم رحم محسوب می شوند معمولا در سنین باروری به وجود می آیند. درواقع فیبروم همان بافت عضلانی رحم است که به صورت غیرطبیعی رشد کرده و به شکل توده ای درآمده است. این توده ها ممکن است در مکان های مختلفی رشد کنند که شایع ترین آن جدار رحم است (که می تواند در جدا داخلی حفره رحم و پایین عضلات جدار یا زیر سروز رحم باشد).

اما به ندرت در جاهای دیگری مثل دهانه رحم یا روی طناب هایی که رحم را به دیواره شکم می آویزد نیز ممکن است دیده شوند. اندازه این توده ها از کمتر از یک سانتی متر با بیش از ۲۰ سانتی متر و تعداد آنها ممکن است یک یا چندتا باشد. این بیماری در سنین مختلف بروز پیدا می کند، اما بیش از ۹۰ درصد احتمال بروز آن در دهه سوم و چهارم زندگی است. البته، براساس آمار، این عارضه ممکن است در بیش از ۷۰ درصد زنانی که در دهه پنجم زندگی قرار دارند نیز دیده شود.

دلایل پیدایش و شیوع فیبروم چیست؟

– علت دقیق بروز فیبروم های رحمی ناشناخته است اما فیبروم ها بیش از هرچیز از زمینه های ژنتیکی نشئت می گیرند. به بیان دیگر، فیبروم های رحمی بیشتر در کسانی دیده می شود که سابقه وجود این بیماری را در بستگان نزدیک خود مانند مادر و خواهر داشته باشند. عامل مهم دیگر در بروز فیبروم ها، تغییرات هورمونی است. فیبروم در دوران قبل از بلوغ بسیار به ندرت اتفاق می افتد و طی دوران بارداری شایع می شود.

از آنجا که هر دو هورمون استروژن و پروژسترون در پیدایش و رشد و نمو فیبروم ها تاثیر دارند، بنابراین عواملی که تماس طولانی مدت با استروژن را در بدن افزایش می دهند (مثل چاقی شدید یا قاعدگی زودرس) احتمال ظهور فیبروم ها را بیشتر می کنند. در مقابل، عواملی که تماس با استروژن را متعادل می کنند (مانند ورزش) نقش محافظت کننده دارند و مانع بزرگ شدن فیبروم ها می شوند. به نظر می رسد چاقی و بی تحرکی را می توان دلیل شیوع فیبروم در زنان دانست.

از روی چه علامت هایی می توان به وجود فیبروم شک کرد؟

– هرچه اندازه فیبروم بزرگ تر باشد علائم بیشتری را ایجاد می کند که معمولا بسته به اینکه در چه قسمتی از رحم قرار داشته باشد، فرق می کند. اگر فیبروم درون حفره رحمی رشد کند (ساب موکوز)، شایع ترین علامت آن خونریزی های شدید ماهانه و حتی بین سیکل های عادت ماهانه است که ممکن است با درد در ناحیه زیر شکم و کمر نیز همراه باشد.

اگر فیبروم بیشتر در قسمت سطح خارجی رحم رشد کند، می تواند بر اندام های اطراف مثل مثانه، رود بزرگ و مجاری ادراری فشار بیاورد و در نتیجه انواع انسداد را در راه تخلیه این اندام ها ایجاد کند. وجود فیبروم ممکن است به نازایی و سقط جنین نیز منجر شود که البته، در این موارد، محل قرارگیری فیبروم و اندازه آن مهم است. گرچه علائم فوق را برای این بیماری درنظر می گیریم، ولی در مواقعی که فیبروم ها کوچک اند و مخصوصا وقتی که به سطح رحم نزدیک ترند گاهی علامتی ندارند و بیمار سال ها از وجود آنها بی خبر می ماند.

ممکن است وجود فیبروم با علائم بیماری دیگری اشتباه گرفته شود؟

– کم خونی، رنگ پریدگی و خستگی زیاد در کنار دردهای شدید در ناحیه شکم، لگن و مهره های تحتانی کم ممکن است ابتدا با دردهای آپاندیسی و نیز کیست تخمدان اشتباه گرفته شود، اما در بسیاری موارد ناشی از فیبروم های رحمی است.

تقسیم بندی فیبروم ها برچه اساسی صورت می گیرد؟

نوعی از فیبروم هست که داخل عضله رحم (اینترامورال) به وجود می آید و در برخی موارد بسیار رشد می کند و باعث بزرگی شکم نیز می شود و با درد و خونریزی زیاد همراه است. نوع دیگری از فیبروم هم به صورت توده ای برجسته در خارج رحم به وجود می آید که به آن ساب سروز گفته می شود. این نوع فیبروم معمولا بدون علامت است و بیمار پس از سونوگرافی از وجود آن باخبر می شود.

این فیبروم خیلی آزاردهنده نیست مگر آنکه بیش از حد رشد کند. نوع سوم فیبروم نیز داخل حفره رحم به وجود می آید که زیرمخاطی نامیده می شود. فیبروم های زیرمخاطی معمولا با خونریزی زیاد همراه هستند و موجب نازایی و سقط جنین می شوند.

شیوه های درمان فیبروم به چه صورتی است؟

– این بیماری معمولا با جراحی درمان می شود و در موارد خاصی که به دلایل گوناگون مانند ابتلای فرد به بیماری های پیشرفته قلبی- عروقی، دیابت، بیماری های خونی و… امکان جراحی وجود نداشته باشد، از درمان های دارویی استفاده می شود. اما دارویی که سبب درمان قطعی فیبروم شود، وجود ندارد و درمان های دارویی فقط به طور موقت فیبروم را کوچک می کنند. در دارودرمانی با تزریق برخی داروها فعالیت تخمدان ها به طور موقت متوقف می شود و با ایجاد یائسگی، وضعیت مناسبی برای کوچک شدن فیبروم به وجود می آید.

همه کسانی که فیبروم دارند با یک روش درمان می شوند؟

– درمان فیبروم های رحمی به عوامل مختلفی بستگی دارد، مثل سن بیمار، اینکه بیمار به سن یائسگی نزدیک است یا نه، شدت و نوع علائم، ترجیح و تمایل بیمار برای فرزند داشتن و مهارت پزشک. روش های مواجهه با فیبروم ممکن است به صورت تحت نظر گرفتن، درمان دارویی، جراحی و بستن شریان های فیبروم به روش آنژیوگرافی باشد.

در مواردی که بیمار علائمی نداشته باشد و شرایط لازم را برای تحت نظر گرفتن داشته باشد، طبق صلاح دید پزشک زیر نظر گرفته می شود و پیگیری و معاینه های دوره ای برای اطمینان از رشد نکردن فیبروم صورت می گیرد. از جمله درمان های دارویی تجویز آمپول هایی است که به صورت ماهانه تزریق می شوند و پس از شش ماه تزریق، اندازه فیبروم تا ۳۰ درصد و اندازه کلی رحم تا ۳۵ درصد کاهش می یابد، هرچند پس از قطع درمان ممکن است اندازه رحم و فیبروم به حالت اولیه برگردد.

ضمنا نمی توان به مدت طولانی از این دارو استفاده کرد زیرا عوارضی مانند پوکی استخوان و یائسگی کاذب ایجاد می کند. بنابراین از این درمان ها برای دوره ای کوتاه و با هدف خاصی استفاده می شود. مثلا برای کوجک کردن اندازه فیبروم ها پیش از اقدام به جراحی یا برای فرصت دادن به بیمار تا کم خونی خود را قبل از جراحی جبران کند. همچنین گاهی برای بیمارانی که نزدیک دوران یائسگی هستند از این داروها استفاده می شود.

از روش جراحی معمولا برای درمان چه نوع فیبروم هایی استفاده می شود؟

– همان طور که گفتم، فیبروم های ساب سروز کوچک و بدون آزار هستند. بنابراین به جراحی نیاز ندارند و فقط باید کنترل شوند که اندازه آنها تغییر نکند. فیبروم های اینترامورال (که داخل عضله رحم قرار دارند) اگر کوچک باشند و مزاحمتی برای بیمار نداشته باشند، نیازی به جراحی ندارند. اما فیبروم های نوع سوم، که زیرمخاطی یا ساب موکوز نامیده می شوند، معمولا با خونریزی زیاد همراه هستند و باید جراحی شوند، زیرا مخاط رحم که قسمت داخلی رحم را تشکیل می دهد و ماهانه ریزش می کند با تشکیل فیبروم های زیرمخاطی برجسته می شود و فضای رحم را پر می کند و به دلیل دارا بودن رگ های شکننده و ریز باعث خونریزی های زیاد می شود.

درمان های جراحی معمولا به چه صورتی انجام می شوند؟

– یکی از روش ها جراحی باز یا لاپارتومی است که در این روش فیبروم ها به هر تعداد و هر اندازه ای که باشند، برداشته می شوند. روش دیگر جراحی بسته یا لاپاراسکوپی است. در این روش سوراخ های ریزی روی شکم ایجاد می شود و فیبروم ها برداشته می شوند. اما این شیوه برای همه بیماران مناسب نیست و شرطش این است که تعداد فیبروم ها محدود و حداکثر سه فیبروم باشد و اندازه آنها نیز از شش سانتی متر بیشتر نباشد. روش جراحی دیگری نیز وجود دارد که هیستروسکوپی نام دارد. در این روش از طریق واژن دستگاهی وارد رحم می شود و فیبروم ها لایه به لایه برداشته و پاک می شوند.

با توجه به اینکه فیبروم ها در سنین مختلف بروز پیدا می کنند، جراحی در سنین پایین ممکن است به بدخیم شدن آنها منجر شود؟

– احتمال بدخیم شدن فیبروم ها بسیار اندک است و برداشتن آنها در سنین پایین به بدخیم شدنشان منجر نمی شود. اگر زنان بالای ۴۰ سال مبتلا به فیبروم شوند و تمایلی به داشتن فرزند نداشته باشند، هنگام عمل جراحی، بنا بر تشخیص پزشک رحم آنها برداشته می شود زیرا معمولا تا ۳۰ درصد احتمال عود فیبروم وجود دارد. اما در زنان زیر ۴۰ سال یا زنانی که با برداشتن رحم موافق نیستند هنگام عمل جراحی فقط فیبروم ها برداشته می شوند.

پس به طور کلی فیبروم رحم بدخیم نمی شود؟

– فیبروم های رحمی شایع ترین تومورهای خوش خیم با منشا عضله های صاف هستند. البته به ندرت ممکن است این تومورها بدخیم شوند، اما بررسی ژنتیکی بین فیبروم ها و سرطان های رحم نشان داده است که این سرطان ها نتیجه تغییرات بدخیم در فیبروم ها نیستند، بلکه غده های سرطانی اصولا ماهیت بدخیم دارند.

فیبروم ها در بسیاری موارد طی دوران بارداری و با افزایش تغییرات هورمونی ایجاد می شوند یا فرد در این دوران از وجود آنها مطلع می شود. برخی فیبروم ها از نظر اندازه و موقعیت قرارگیری ممکن است هیچ ناراحتی ای برای بیمار ایجاد نکنند و برحسب اتفاق در سونوگرافی دیده شوند و با مصرف دارو و یا پس از یائسگی نیز خود به خود از بین بروند. به همین دلیل به ندرت دیده شده است که فیبروم رحمی به سرعت رشد کند یا حتی حالت بدخیم و سرطانی پیدا کند.

فیبروم در صورت درمان نشدن ممکن است چه عوارضی برای بیمار ایجاد کند؟

– از آنجا که برخی از انواع فیبروم خونریزی ایجاد می کنند، در صورتی که درمان نشوند، باعث کم خونی می شوند. برخی دیگر از فیبروم ها، هرچند به خونریزی منجر نمی شوند، اما اندازه بزرگ آنها می تواند مشکلاتی را در نواحی لگن به وجود بیاورد. مثلا ممکن است به روده یا مثانه فشار وارد کنند و به اختلال دفع منجر شوند یا آنکه باعث مسدود شدن حالب شوند و به ازکارافتادگی کلیه ها بینجامند. به همین دلیل درمان فیبروم بسیار مهم است.

احتمال ابتلا به فیبروم های رحمی در چه زنانی بیشتر است؟

– فیبروم های رحمی در زنان چاق و زنانی که هرگز حامله نشده اند یا اولین حاملگی شان در سنین بالا رخ داده است بیشتر دیده می شود. علاوه بر این، بررسی ها نشان می دهد که مصرف سیگار نیز در بروز این نوع فیبروم ها موثر است. اما در کسانی که بش از دو حاملگی داشته اند این فیبروم ها کمتر دیده می شود. مصرف قرص های پیشگیری از بارداری نیز ممکن است احتمال به وجود آمدن فیبروم ها را کاهش دهد.

این فیبروم ها ممکن است در بارداری تاثیر داشته باشند؟

– در درصدی از بیماران نازا ممکن است فیبروم های رحمی به عنوان دلیلی برای ناباروری مطرح شوند. به خصوص اگر محل قرار گرفتن فیبروم ها زیر لایه مخاطی رحم باشد احتمال باروری کاهش می یابد و برداشتن آن باروری را افزایش می دهد.

بعضی زنان هم با وجود داشتن فیبروم باردار می شوند…

– در این زنان احتمال بروز عوارضی چون تداخل در کاشته شدن و رشد تخم لقاح یافته در رحم، اختلال در خون رسانی به جنین از طریق جفت (به دلیل کاشته نشدن تخم در محل فیبروم که خود باعث اختلال در رشد داخل رحمی جنین می شود)، سقط جنین، زایمان زودرس، مرگ داخل رحمی جنین، حاملگی های خارج رحمی، امکان پارگی زودرس کیسه آب، افزایش میزان خونریزی های پس از زایمان، و چسبندگی غیرطبیعی جفت وجود دارد.

آمار ناهنجاری های مادرزادی در جنین مادرانی که فیبروم رحمی دارند دو برابر زنان دیگر است. البته این جمله بدین معنا نیست که وجود فیبروم موجب ناهنجاری در جنین می شود، بلکه بدین معناست که، براساس آمارهای موجود، در مادر متبلا به فیبروم، جنین نیز همزمان به ناهنجاری مادرزادی مبتلا بوده است. هنوز علت این مسئله مشخص نشده است، اما برای احتیاط توصیه می شود که زنان دارای فیبروم پیش از تصمیم به بارداری با پزشک خود مشورت کنند.

یعنی ترجیحا باید سقط جنین کنند؟

نه. وجود فیبروم به هیچ وجه عمل سقط را الزام آور نمی کند. فقط در زنانی که دارای فیبروم زیرمخاطی (داخل حفره رحم) هستند رشد فیبروم در سه ماهه اول و دوم بارداری می تواند به خونریزی زیاد و سقط جنین منجر شود. در دو نوع فیبروم دیگر خطری جنین را تهدید نمی کند و فقط بزرگ شدن فیبروم ممکن است به روده یا مثانه مادر فشار وارد کند و به اختلال دفع وی منجر شود یا آنکه باعث مسدود شدن حالب شود.

پس زنانی که فیبروم رحمی دارند می توانند باردار شوند؟

– بله. البته به تعداد و محل فیبروم های رحم و همچنین نظر پزشک متخصص بستگی دارد. اگر پزشک احساس کند که حاملگی ممکن نیست یا بیمار باردار نشده یا اینکه باردار شده و سقط کرده یا زایمان زودرس کرده است، در این گونه موارد ممکن است تشخیص دهد که قبل از بارداری ابتدا جراحی صورت گیرد و بعد، با فاصله زمانی مشخص پس از جراحی، به بارداری اقدام شود.

اندازه فیبروم ها

وجود فیبروم ها هنگام بارداری ممکن است چه عوارضی ایجاد کند؟

– اگر زنی با وجود فیبروم در رحم باردار شود، به علت تغییرات هورمونی در این دوران (به خصوص در سه ماه اول و دوم بارداری) ممکن است فیبروم هایش بزرگ تر شوند. در این دوران گاه در داخل فیبروم ها خونریزی ایجاد می شود که با درد شدید شکم به صورت حاد و ناگهانی و تب بالا همراه است و در بسیاری از موارد امکان دارد با آپاندیسیت یا کیست پاره شده تخمدان اشتباه گرفته شود و اگر دقت نشود می تواند به جراحی غیرضروری در دوران بارداری بینجامد که عوارض فراوانی از جمله زایمان زودرس در پی خواهدداشت.

در صورت بروز خونریزی در داخل فیبروم در دوران بارداری لازم است بیمار تا زمان کنترل خود به خودی علائم و قطع درد در بیمارستان بستری شود و با مسکن و تب بُر تحت نظر باشد. البته در اکثر موارد به جراحی نیازی نیست. فیبروم های متعدد زیرمخاطی که در داخل لایه داخلی رحم برجسته هستند ممکن است سبب ایجاد سقط در سه ماهه اول یا دوم بارداری شوند. حتی گاهی علت سقط های مکرر (بیش از سه سقط در سابقه بیمار) همین فیبروم ها هستند که در این صورت درمان جراحی و برداشت فیبروم ها قبل از به بارداری مجدد ضروری است.

گاهی نیز فیبروم های زیرمخاطی ممکن است به علت کم کردن فضای داخلی رحم باعث ایجاد زایمان زودرس شوند. همچنین فیبروم های بزرگ که در قسمت تحتانی و نزدیکی دهانه رحم قرار دارند ممکن است در ماه آخر بارداری و در هنگام زایمان طبیعی باعث عدم پیشرفت زایمان شوند و به صورت مانعی در راه خروجی جنین عمل کنند که در این صورت انجام عمل سزارین ضروری است.

برای کنترل درد در زنان بارداری که فیبروم دارند چه باید کرد؟

– تنها راه کنترل درد به طوری که آسیبی به جنین نرسد استفاده از مسکن تجویزشده توسط پزشک متخصص است. این زنان باید در نظر داشته باشند که خطر زایمان زودرس و زایمان به طریق سزارین و همین طور عفونت های پس از زایمان برایشان وجود دارد و به همین دلیل باید با دقت بیشتری تحت نظر پزشک متخصص قرار بگیرند.

می توان از به وجود آمدن فیبروم جلوگیری کرد؟

– تاکنون روشی قطعی برای پیشگیری از بروز فیبروم یافت نشده است، ولی برخی موارد چون حاملگی به موقع، انجام ورزش و فعالیت های بدنی، تغذیه صحیح و رعایت بهداشت می تواند در پیشگیری از این بیماری موثر باشد.

– جراحی لاپاراسکوپی از سال ۱۹۷۲ در دنیا انجام می شود. امروز تقریبا هرنوع عملی را که با جراحی باز بتوان انجام داد با لاپاراسکوپی نیز می توان انجام داد. در حال حاضر جراحی هایی مثل کیست تخمدان یا برداشتن رحم به روش لاپاراسکوپی انجام می شود. جراحی های جدیدتر مثل تخمدان و سرطان گردن رحم هم کم کم جایش را در عمل های جراحی به روش لاپاراسکوپی باز می کند.

این روزها لاپاراسکوپی در دمان نازایی بسیار کارآمد شده و درمان مشک لاتی نظیر انسداد و چسبندگی دیواره رحم، IVF یا کاشت تخمک بارورشده از طریق لاپاراسکوپی انجام می شود. این نوع جراحی کم تهاجمی ترین عملی است که به عنوان یک ابزار تشخیصی و اقدام جراحی برای بررسی و معاینه اعضای شکمی و لگنی یا قفسه سینه و سر و گردن صورت می گیرد. با انجام لاپاراسکوپی می توان تکه های بافتی را برای نمونه برداری جمع آوری کرد.

این عمل در حوزه زنان کاربرد زیادی در معاینه قسمت های خارجی رحم، لوله های فالوپ و تخمدان ها دارد و به ویژه در مواردی که با استفاده از روش های تصویربرداری تشخیصی (سونوگرافی و توموگرافی رایانه ای) نتوان علت بیماری را تشخیص داد، موارد استفاده زیادی دارد. لاپاراسکوپی در جراحی عمومی برای بررسی اعضای شکمی مثل کیسه صفرا، مجاری صفراوی، کبد، آپاندیس و روده ها به کار می رود.

اگر اندازه فیبروم بسیار بزرگ شود موجب ورم کردن معده می شود. طوری که فرد باردار به نظر می رسد. علت دقیق بروز فیبروم نامشخص است اما تحقیقات نشان داده احتمال بروز این عارضه در زنانی که دوران قاعدگی شان زودتر از موعد معمول شروع می شود، بیشتر است. اگرچه استفاده از هورمون های زنانه ارتباط نزدیکی با بروز فیبروم دارد اما قرص های ضدبارداری در این زمینه نقشی ندارند.

یکی از روش های درمانی خوردن غذاهای سرشار از آهن نظیر انواع گوشت، مرغ، ماهی، سبزیجات ریشه ای، حبوبات، و نان های غنی شده از آهن و غلات است. شاید وضعیت شما طوری باشد که پزشکتان، به زغم توصیه به مصرف تمامی این غذاها، قرص مکمل آهن نیز برایتان تجویز کند.

زنانی که خونریزی های غیرعادی را در دوران قاعدگی تجربه می کنند دچار کم خونی می شوند. درمان نکردن کم خونی می تواند به رخوت و خمودگی و در بسیاری از موارد به مشکلات قلبی منجر شود.

معمولا فیبروم اختلالی در توانایی باروری و بارداری زنان ایجاد نمی کند. اما برخی زنان با داشتن فیبروم حاملگی و زایمان سختی را تجربه می کنند. فیبرومی که بر دیواره درونی رحم رشد کرده باشد در چسبندگی تخمک بارور شده مشکل ایجاد می کند.

از هر چهار زن، سه زن مبتلا به فیبروم رحمی هستند که بیشتر آنها هم از آن بی‌خبرند چون اغلب علایم خاصی ندارد و ممکن است از سوی پزشک و به طور اتفاقی تشخیص داده شود.
به طور کلی فیبروم رحمی مشکل خاصی به وجود نمی‌آورد و در بیشتر موارد احتیاجی هم به درمان ندارد. البته اگر بیمار احساس ناراحتی کند، می‌توان آن را مورد درمان قرار داد و یا با جراحی کوچک‌تر کرد یا از بین برد. فقط در برخی موارد نادر است که فیبروم رحمی با درد شدید و ناگهانی همراه است و نیاز به درمان فوری دارد.

گرد آوری : جوانی ها

هر آنچه که باید در مورد فیبروم بدانید ، بارداری ، بیماری رحم ، فیبروم ، قاعدگی ، لاپاراسکوپی ، یائسگی ، رحم ، کم خونی ، بیماری های زنان ، تخمدان ، تومور

مطالب بیشتر از سایت ما

یبوست را ریشه کن کنید؟! طب سنتی

با خیار خود را درمان کنید! کاهش وزن

دندان خود را سفید نگه دارید؟ دندان

سرخ کردن با روغن زیتون مناسب است؟ بخار پز

نشانه‌های ام‌ اس چیست اعضای بدن

نشانه‌هایی که در خواب دارید به پزشک مراجعه کنید خواب

دندان عقل ، فواید و مضرات آن آسیای سوم

علت و درمان ترک خوردن لب‌ آرایش لب

دلیل اصلی بوی بد پا و زیر بغل + درمان خانگی علت عرق کردن زیربغل

دلیل عرق سوز شدن بدن و راه پیشگیری چرا عرق سوز میشویم

علت کم کاری تخمدان چیست؟ تخمدان

دیابت,رحم,کیست,پستان,قاعدگی,کم کاری تخمدان,علت کم کاری تخمدان چیست؟,تخمدان,موهای زائد,تنبلی تخمدان,عادت ماهیانه,علت کم کاری تخمدان چیست؟

علت کم کاری تخمدان چیست؟ تخمدان

سایز این کیست ها معمولا زیر ۱۰ میلی متر بوده (۹ ـ ۲ میلی متر) و به تعداد زیاد در هر تخمدان است و برخلاف کیست های بزرگ تر و منفرد تخمدان، این کیست ها معمولا طی دو تا سه ماه بعد از بین نمی رود. به علاوه در سونوگرافی این افراد معمولا سایز تخمدان ها بزرگ تر از حد عادی است.

تخم‌دان‌ها (Ovary) دو غده تخم مرغی شکل هستند که در دو طرف رحم قرار گرفته‌اند و از طریق لوله فالوپ به رحم متصل هستند.

کم‌ کاری تخمدان از بیماری‌ های مشهور در خانمها است که بیشتر به دلیل ارثی بودن در فامیل (خواهر، مادر، عمه، خاله و…) به وجود می آید. عمده ترین علامت این بیماری، عادت ماهیانه دیر به دیر و بعضی وقتها هر چند ماه یکبار است.

کم‌ کاری تخمدان از بیماری‌ های مشهور در خانمها است که بیشتر به دلیل ارثی بودن در فامیل (خواهر، مادر، عمه، خاله و…) به وجود می آید. عمده ترین علامت این بیماری، عادت ماهیانه دیر به دیر و بعضی وقتها هر چند ماه یکبار است.

توضیح این که اصولا قاعدگی طبیعی هر ۲۸ تا ۳۰ روز یکبار است و این فاصله می تواند از هر ۲۱ روز تا ۳۵ روز یکبار هم باشد، اما اگر طولانی تر از این زمان باشد یعنی از شروع یک قاعدگی تا شروع بعدی بیش از ۳۵ روز طول بکشد نیاز به بررسی و مراجعه به پزشک دارد.

برخلاف تصور عمومی، بروز این اتفاق در سنین پایین (۱۶ ـ ۱۷ سالگی) بی اهمیت نیست و بیماری کم کاری تخمدان ـ که به آن در اصطلاح علمی تخمدان پلی کیستیک می گوییم ـ می تواند از همین زمان شروع شود.

از علائم این بیماری، زیادشدن هورمون های مردانه یا اثرات آن است. یعنی ممکن است در آزمایش خون، هورمون تستوسترون یعنی هورمون مردانه زیاد بوده یا سطح هورمون طبیعی باشد، ولی فقط علائم افزایش این هورمون ها به صورت افزایش موهای زائد یا آکنه بروز کند.

افزایش موهای زائد به معنی افزایش مو های نواحی خاصی از بدن است که مهم ترین نقاط آن شامل ناحیه فوقانی لب، چانه، روی جناغ سینه، اطراف ناف و روی ران هاست. در این نواحی به دلیل حساس بودن ریشه های مو به هورمون های مردانه، مو ها زبر، خشن و سیاه تر از معمول رشد می کنند.

توضیح این که ساعد و ساق نواحی حساس به هورمون نبوده و پرمویی در این نواحی عمدتا سرشتی است و ربطی به هورمون ها ندارد.

از دیگر علائم این بیماری، بروز چاقی و آکنه (جوش های صورت در سن بلوغ) در سنین شروع قاعدگی است که اغلب این علائم با قاعدگی های دیر به دیر همراه است. از علائم آزمایشگاهی دیگر این سندرم، مقاومت به انسولین است که در نهایت می تواند به دیابت منجر شود.

به این ترتیب بیمارانی که مبتلا به تنبلی تخمدان هستند در واقع استعداد ابتلا به دیابت را دارند و در صورتی که پرخوری کنند و وزن مناسب نداشته باشند در سنین میانسالی مبتلا به دیابت خواهند شد. ابتلا به دیابت بارداری نیز در این بیماران کاملا امری محتمل است.

یکی از مهم ترین تبعات این بیماری نازایی است که در حدود ۴۰ درصد مبتلایان وجود دارد.

همچنین احتمال سرطان پستان و رحم در این افراد بیشتر از افراد عادی است. احتمال ابتلا به بیماری های فشار خون و بیماری قلبی و نیز دیابت در سال های بعد در این افراد زیادتر است.

از مهم ترین علائم این سندرم که علت نامگذاری آن به عنوان تخمدان پلی کیستیک است، دیده شدن کیست های متعدد کوچک در تخمدان ها در سونوگرافی است.

سایز این کیست ها معمولا زیر ۱۰ میلی متر بوده (۹ ـ ۲ میلی متر) و به تعداد زیاد در هر تخمدان است و برخلاف کیست های بزرگ تر و منفرد تخمدان، این کیست ها معمولا طی دو تا سه ماه بعد از بین نمی رود. به علاوه در سونوگرافی این افراد معمولا سایز تخمدان ها بزرگ تر از حد عادی است.

برای جلوگیری از عوارض فوق باید به درمان بیماری اقدام کرد. هدف از درمان، منظم شدن عادت ماهانه و در نتیجه تخمک گذاری منظم تخمدان هاست. این کار در درجه اول با کاهش وزن (در بیمارانی که وزن بالاتر از نرمال دارند) و ورزش منظم در کنار مصرف داروهای مناسب انجام می شود.

علت کم کاری تخمدان چیست ، کم کاری تخمدان ، کیست ، پستان ، موهای زائد ، قاعدگی ، عادت ماهیانه ، رحم ، دیابت ، تنبلی تخمدان ، تخمدان

مطالب بیشتر از سایت ما

طرز تهیه ماسک صورت عسل نرم‌کننده مو

طرز تهیه ماسک صورت سیب ماسک صورت

طرز تهیه ماسک صورت تخم مرغ ماسک صورت

طرز تهیه ماسک صورت شیر ماسک صورت

طرز تهیه ماسک صورت پرتقال ماسک صورت میوه ای

درد کبد را با درمان خانگی آرام کنید. مسمومیت کبد

نکاتی جهت مقابله با عفونت قارچی در سفر عفونت قارچی

روش تهیه انواع ماسک صورت با خیار ماسک صورت

روش تهیه انواع ماسک صورت با هویج ماسک صورت

روش تهیه ماسک صورت موز ماسک صورت

برای داشتن بچه ای دیگر چه وقت مناسب است آبستن

رحم,خانواده,ژورنال,بچه,کودکان,همسر,فرانسیسکو,دانشمندان,دنیا,آمریکایی,زوجین,عشق و علاقه,اقتصاد,تولد,انرژی,برای داشتن بچه ای دیگر چه وقت مناسب است ,بهداشت,غذا,کار,نوزاد,زنان,بچه دار شدن,برای داشتن بچه ای دیگر چه وقت مناسب است,سن,آبستن,زندگی,حاملگی,والدین,پرستار,مسکن,پوشاک,فرزند,پزشک,پروفسور

برای داشتن بچه ای دیگر چه وقت مناسب است آبستن

حرفی در این نیست که پول همه چیز نیست، اما بی گمان وقتی مجبور هستید خانواده‌ای را اداره کنید به آن نیاز خواهید داشت. با توجه به این که هزینه تامین غذا، پوشاک، مسکن و بهداشت هر کودک مبلغ چشمگیری را بخود اختصاص می دهد، قبل از اینکه تصمیم بگیرید حامله شوید به مقداری پول بیشتر در بودجه ماهانه خود نیاز دارید. همچنین لازم است وضعیت کاری خود را نیز در نظر بگیرید. وقتی بچه دوم یا سوم به دنیا می‌آید، برای بسیاری از زنان ادامه کار تمام وقت یا پاره وقت مشکل تر می‌شود. اگر لازم باشد، آیا می‌توانید کارتان را رها کنید یا در صورت حفظ شغلتان می‌توانید هزینه پرستار بچه را بپردازید؟ استفانی ن.، مدرس کالج می‌گوید “دخترم تقریباً ۴ سالش است و ما به دلیل نگرانی برای تامین هزینه‌ها هنوز بچه دیگری نداریم. وقتی بچه اولمان به دنیا آمد پول چندانی نداشتیم؛ بنابراین، معنی نداشتن عایدات کافی برای پرداخت هزینه‌ها را خوب درک می‌کنیم. به همین دلیل می‌خواهیم برای فرزند دوممان خود را بهتر از قبل آماده کنیم. وقتی پای بچه دیگری در میان است، پول بسیار حائز اهمیت است. شغل، دیگر مسأله مهمی‌است که باید در نظر گرفت. من یک سال تمام بعد از تولد دخترم را در خانه ماندم. باز هم دوست دارم همین کار را برای فرزند دومم انجام دهم. ما تصمیم داریم باز هم بچه دار شویم؛ فقط درباره زمان آن مطمئن نیستیم. حس می‌کنم برای این کار کمی‌دیر شده است.”

کسی غیر از شما نمی‌تواند به این سؤال سخت پاسخ دهد. برخی می‌گویند این پرسش حتی از تصمیم گیری در مورد به دنیا آمدن اولین بچه هم مشکل‌تر است. تنها صحبت از داشتن یک بچه نیست، بلکه مسئله تغییرخانواده در میان است. با به دنیا آمدن فرزندی دیگر باید به این فکر کنید که چطور حضور او سبک زندگی، اقتصاد، کار، روابط و البته سایر فرزندانتان را تحت تاثیر قرار خواهد داد. و اگر حرف‌های کوچه و بازار را گوش کنید، اضافه شدن یک نفر به اعضای خانواده به معنای دوبرابر شدن وظایف مادر و پدر است.

البته، به عدد تمام آدم ها، از پزشکان و دانشمندان گرفته تا دوستان و همسایه‌هایتان، در خصوص زمان مناسب بچه‌دار شدن و تعداد مطلوب افراد خانواده اختلاف نظر وجود دارد. مزایا و مضرات را سبک سنگین کنید و بعد تصمیم خود را بگیرید. جهت مشورت با دیگران راجع به این موضوع مهم، به یکی از این تابلوهای اعلانات ما سری بزنید: بهترین زمان برای بچه دار شدن؛ زندگی با خانواده بزرگ؛ والدین تک فرزند. این مطالب را بخوانید تا بهتر دریابید که قبل از بچه دار شدن چه چیزهایی را باید در نظر گرفت.

اغلب مردم بیشتر از آن که نگران داشتن یا نداشتن فرزندی دیگر باشند، در تصمیم‌گیری برای زمان بچه‌دار شدن مجدد دچار تردید می‌شوند. بسیاری نیز می‌خواهند بدانند فاصله زمانی مناسب (برای والدین و کودکان) میان تولد دو بچه چقدر است. آیا بهتر این است که بچه¬ها بلافاصله یکی پس از دیگری متولد شوند و همبازی باشند و شما در کمترین زمان از مسئولیت بزرگ کردن آنها فارغ شوید، یا اینکه میان تولد آنها فاصله بیندازید تا بتوانید در حق هر یک توجه کافی و مراقبت لازم را به عمل آورید؟
محققین سعی کرده‌اند به این سؤال پاسخ دهند. البته با قاطعیت نمی‌توان گفت که هر زن باید دوتا سه سال میان تولد بچه‌ها فاصله بیندازد، اما مطالعات بسیاری این فاصله زمانی تقریبی را مناسب می‌دانند. از این رو اغلب خانواده‌ها فاصله زمانی فوق را در تولد فرزندانشان رعایت می‌کنند: طبق آمار مؤسسه آلن گوتماخر در زنان آمریکایی، متوسط فاصله زمانی میان اولین و دومین تولد حدود ۳۰ ماه است.

در اینجا خلاصه‌ای از تحقیقی که در خصوص فاصله زمانی مناسب میان تولد بچه‌ها به عمل آمده، ارایه می‌شود:

• بر اساس تحقیقی که اخیراً در ژورنال انجمن پزشکی آمریکایی به عمل آمده است، اگر فاصله دو بارداری کمتر از ۱۸ ماه یا بیشتر از پنج سال باشد، احتمال اینکه فرزند دوم نارس یا کم وزن به دنیا بیاید یا به دلیل کوچک بودن، مادر نتواند او را در رحم خود نگه دارد، افزایش می‌یابد. محققین چنین استدلال می‌کنند که اگر فاصله زمانی بین دو تولد خیلی کوتاه باشد، ممکن است بدن مادر نتواند فشار روانی و مواد غذایی از دست رفته در حاملگی اول را جبران کند؛ و اگر فاصله زمانی زیاد باشد، مشکل این است که زنان پس از وضع حمل به تدریج قدرت باروری خود را از دست می‌دهند.

• طبق نتایج تحقیقی که در ژورنال پزشکی نیو اینگلند انتشار یافته، به نظر می‌رسد که بهترین فاصله زمانی برای آبستنی مجدد پس از تولد آخرین فرزند، ۱۸ تا ۲۳ ماه باشد. پزشکان دریافته‌اند نطفه ی نوزادانی که ظرف کمتر از شش ماه پس از تولد بچه ماقبل خود بسته می شود، ۴۰ درصد بیشتر احتمال تولد نارس یا کم وزنی دارد. همچنین نوزادانی که نطفه شان بیش از ۱۰ سال پس از تولد کودک ماقبل خود بسته می‌شود، دو برابر بیشتر با خطر تولد زودرس مواجه هستند.

• تحقیقی مشابه در دانشگاه کالیفرنیا در سان فرانسیسکو به این نتیجه رسیده که فاصله زمانی مناسب میان تولد نوزادان، ۲۴ تا ۳۵ ماه است. نوزادانی که کمتر از این زمان نطفه شان بسته می‌شود، بیشتر با کم وزنی در هنگام تولد مواجه شدند.

• طبق نظر جنی کیدویل، پروفسور مطالعات خانواده در دانشگاه تنسی در ناکس‌ویل، با در نظر گرفتن روابط کودکان با والدین بهترین زمان برای تولد مجدد هنگامی‌ است که اولین فرزند یک یا چهار سال سن دارد. وی می‌گوید بچه‌هایی که کمتر از یک سال سن دارند، هنوز هیچ حسی نسبت به جایگاه انحصاری خود ندارند، بنابراین کمتر نسبت به کودک نورسیده ابراز خشم می‌کنند و کودکان بالای چهار سال از زمان کافی برای لذت بردن از توجه مادر و پدر به خود بهره مند بوده‌اند. به علاوه آنها به سنی رسیده‌اند که دیگر زندگی خود را دارند.

برای تصمیم گیری درمورد داشتن فرزندی دیگر، چه موارد دیگری را باید در نظر گرفت؟

البته علم و دانش تمام انتخاب¬هایی را که می‌کنیم، به ویژه آنهایی را که با عشق و علاقه در ارتباط هستند، به ما تحمیل نمی‌کند. بنابراین در اینجا موارد دیگری ذکر می‌شود که بهتر است برای تصمیم گیری در این خصوص مورد توجه قرار گیرد.

دیگر فرزند یا سایر فرزندانتان چند سال سن دارند؟

هر چند محققینی که در بالا از ایشان سخن رفت، پیشنهاد می‌کنند در صورتی که کودک زیر ۶ سال دارید، بهتر است که حامله نشوید. با این وجود، برخی افراد حد میانه را پیش می‌گیرند. برخی دوست دارند تا حد ممکن میان تولد فرزندان فاصله بیفتد؛ در این حالت بچه‌ها زمان کافی را با والدینشان خواهند بود و می‌توانند تاثیر تولد فرزندی دیگر را دریابند و حتی راجع به آن صحبت کنند. عده¬ای دیگر بر این باورند که اگر بچه‌ها با فاصله کمی‌ از همدیگر به دنیا بیایند، می‌توانند برای یکدیگر هم بازی شوند. همچنین در این حالت بچه‌های شما همه با هم بزرگ می‌شوند و دیگر مجبور نخواهید بود مابقی عمرتان را صرف بزرگ کردن فرزندانتان بکنید. به صحبت این مامان‌ها گوش دهید و خودتان تصمیم بگیرید.

• سوزان و.، که مدیر یک شرکت انتشاراتی است، می‌گوید “بین دو پسر من سه سال و نیم فاصله هست و فکر می‌کنم که این زمان عالی باشد. وقتی پسر کوچکم به دنیا آمد، پسر بزرگترم دیگر نیازی به عوض کردن پوشک و کهنه نداشت، بنابراین متوجه شدم که دوست دارم بچه دیگری داشته باشم. آنها کاملاً در مراحل اجتماعی و رشدی متفاوتی قرار دارند، بنابراین رقابت چندانی میان آنها وجود ندارد. آنها واقعاً از بودن با هم لذت می‌برند.”

• ژانت ل.، مدیر تبلیغات که برای بار سوم حامله شده است، می‌گوید “بین فرزند اول و دومم سه سال و نیم فاصله هست. این کار به من وقت کافی برای رسیدگی به بچه اولی را داد. به نظر من هرچه فاصله بین تولد بچه‌ها بیشتر باشد بهتر است؛ چون که در این صورت آنها به مراتب مستقل‌تر خواهند بود و می‌توانند ورود کودک تازه را به لحاظ روحی و عاطفی تحمل کنند. دلم می‌خواست بین بچه دوم و سومم فاصله بیشتری می‌افتاد. بین آنها تنها ۲ سال فاصله است. از اینکه باید دو بچه را همزمان تروخشک کنم، وحشت دارم. داشتن دو بچه که مراقبت کردن ازشان وقت زیادی را می‌گیرد، می‌تواند به لحاظ فیزیکی نیز دشوار باشد و این نگرانم می‌کند.

• “بین سه فرزند بزرگم هرکدام یک سال و نیم فاصله هست. هر چند وقتی که همه آنها نوزاد بودند خیلی برایم سخت بود، اما به دلایلی این فاصله¬ی کم عالی بود. آنها واقعاً یکدیگر را سرگرم می‌کردند و با هم صمیمی‌ باقی مانده‌اند. من خودم یکی از چهار فرزند خانواده‌ام هستم و واقعاً می‌خواستم که احساس داشتن خانواده بزرگ را دوباره احیا کنم.”

چگونه تولد یک تازه وارد سبک زندگیتان را تغییر خواهد داد؟

آیا با دیگر فرزندانتان زندگی آرامی‌دارید؟ آیا به خوبی به بچه‌هایتان می‌رسید؟ آیا همگی در طول شب به راحتی می‌خوابند؟ شاید با همسرتان به نقطه‌ای رسیده‌اید که می‌توانید دوباره برای با هم بودن وقت صرف کنید. شاید مجدداً به سر کار برگشته‌اید و آن را دوست دارید. وقتی به داشتن بچه‌ای دیگر فکر می‌کنید، این عوامل مهم را در نظر بگیرید. فراموش نکنید که یک نو رسیده کنترل زندگی شما را به دست خواهد گرفت. ببینید وقت و انرژی کافی برای یک نوزاد را دارید و فرزندانتان نیز آمادگی روبرو شدن با واقعیت حضور یک نوزاد در خانه را دارند یا خیر. شاید در نهایت تصمیم بگیرید که همان یکی کافی است.

وضعیت مالی تان چگونه است؟

حرفی در این نیست که پول همه چیز نیست، اما بی گمان وقتی مجبور هستید خانواده‌ای را اداره کنید به آن نیاز خواهید داشت. با توجه به این که هزینه تامین غذا، پوشاک، مسکن و بهداشت هر کودک مبلغ چشمگیری را بخود اختصاص می دهد، قبل از اینکه تصمیم بگیرید حامله شوید به مقداری پول بیشتر در بودجه ماهانه خود نیاز دارید. همچنین لازم است وضعیت کاری خود را نیز در نظر بگیرید. وقتی بچه دوم یا سوم به دنیا می‌آید، برای بسیاری از زنان ادامه کار تمام وقت یا پاره وقت مشکل تر می‌شود. اگر لازم باشد، آیا می‌توانید کارتان را رها کنید یا در صورت حفظ شغلتان می‌توانید هزینه پرستار بچه را بپردازید؟
استفانی ن.، مدرس کالج می‌گوید “دخترم تقریباً ۴ سالش است و ما به دلیل نگرانی برای تامین هزینه‌ها هنوز بچه دیگری نداریم. وقتی بچه اولمان به دنیا آمد پول چندانی نداشتیم؛ بنابراین، معنی نداشتن عایدات کافی برای پرداخت هزینه‌ها را خوب درک می‌کنیم. به همین دلیل می‌خواهیم برای فرزند دوممان خود را بهتر از قبل آماده کنیم. وقتی پای بچه دیگری در میان است، پول بسیار حائز اهمیت است. شغل، دیگر مسأله مهمی‌است که باید در نظر گرفت. من یک سال تمام بعد از تولد دخترم را در خانه ماندم. باز هم دوست دارم همین کار را برای فرزند دومم انجام دهم. ما تصمیم داریم باز هم بچه دار شویم؛ فقط درباره زمان آن مطمئن نیستیم. حس می‌کنم برای این کار کمی‌دیر شده است.”

چند سالتان است؟

متاسفانه سن والدین و به ویژه زنان در بچه‌دار شدن حائز اهمیت است. اگر سنتان ۳۸ سال است و می‌خواهید دو بچه دیگر داشته باشید، از این نعمت بی‌بهره هستید که بتوانید بین تولد آنها سه سال فاصل بیندازید. اما اگر ۳۰ ساله هستید و مشکل سلامتی خاصی ندارید که حاملگی را با مشکل مواجه کند، در آن صورت از زمان بیشتری برخوردار هستید. با همسر خود راجع به مسأله سن صحبت کنید: بسیاری از مردم تصویر روشنی از اینکه تا چند سالگی می‌خواهند بچه دار شوند، در ذهن خود دارند.

آیا با همسر خود توافق دارید؟

گاهی اوقات یکی از زوجین آمادگی بچه دار شدن را دارد و دیگری آماده این کار نیست. مشکل است که زوجین بتوانند همیشه با هم موافق باشند. حل این مسأله کار ساده‌ای نیست، اما گام اول این است که در مورد تفاوت‌هایتان صحبت کنید. بنشینید و با همدیگر در خصوص دیدگاه¬هایتان بحث کنید. ممکن است نتوانید در همان لحظه چیزی را حل کنید، اما در عوض به درک بیشتری از همدیگر نائل می‌شوید. همچنین در این موقعیت مشورت کردن با دیگران نیز می‌تواند سودمند واقع شود.

قلبتان چه می‌گوید؟

حتما می‌توانید بنشینید و حساب و کتاب کنید که می‌خواهید بچه‌دار شوید یا نه. اما این مورد از آن نوع تصمیم گیری هایی است که توسط قلب آدم گرفته می‌شود، بنابراین به صدای قلبتان گوش کنید. اگر بچه دیگری می‌خواهید و همسرتان نیز با شما موافق است (در صورتی که قبلاً صاحب یک فرزند هستید)، هیچ زمانی بهتر از حالا نیست.

علائم بیماری تومور مغزی

نشانه های سرطان که اغلب مرد ها آن را نادیده می گیرند

علت بزرگی سر اختلال در ترشح مایع مغزی می باشد

برای داشتن بچه ای دیگر چه وقت مناسب است,زوجین,زنان,پرستار,پوشاک,مسکن,بهداشت,غذا,انرژی,همسر,دنیا,پروفسور,سن,عشق و علاقه,فرانسیسکو,نوزاد,آبستن,رحم,تولد,حاملگی,ژورنال,آمریکایی,کودکان,والدین,دانشمندان,بچه دار شدن,پزشک,کار,اقتصاد,بچه,خانواده,فرزند,زندگی

مطالب بیشتر از سایت ما

آشنایی با خواص درمانی میخک ضد التهاب

مردان و زنان مراقب باشند عقیم نشوند ماده سمی

همه چیز در مورد پریود شدن در دوران شیردهی پریود

برای حفظ دندان ها از این ویتامین استفاده کنید. استخوان ها

راهکارها و دلایل خوب نشنیدن گوش‌ اختلالات متابولیک

ترشحات بینی با سلامتی چه رابطه ای دارند. باکتری ها

بهترین زمان برای حجامت /حجامت فقط با تجویز پزشک حجامت

خاصیت شگفت انگیز قهوه در پیشگیری از بیماریها سندروم چشم

آموزش تهیه محلول تقویت ناخن خانگی آموزش تهیه محلول تقویت ناخن

زیبایی پوست با ماسک های فصلی و بهاری زیبایی پوست

علل بی نظمی در عادت ماهیانه (پریود شدن ) چیست؟ غده تیروئید

قاعدگی,عادت ماهیانه,رحم,علل بی نظمی در عادت ماهیانه (پریود شدن ) چیست؟,بارداری,تخمک گذاری,علل بی نظمی در عادت ماهیانه (پریود شدن ) چیست؟ ,پریود,سردرد,خونریزی,آمنوره,بلوغ,اختلالات آناتومی,غده تیروئید,تهوع

علل بی نظمی در عادت ماهیانه (پریود شدن ) چیست؟ غده تیروئید

به گفته دکتر صفورایی، دختران نوجوانی که در شانزده سالگی هنوز پریود نشده‌اند، باید بلافاصله مورد بررسی قرار بگیرند، چون این اختلال به احتمال بسیار زیاد نشانه آمنوره اولیه است. در عین حال، فردی که از لحاظ ساختاری رحم نداشته باشد یا رحم به صورت ناقص ساخته شده باشد، دچار عادت ماهانه نمی‌شود. همچنین وقتی راه ارتباطی رحم به بیرون مسدود شده باشد، خونریزی عادت ماهانه در پشت پرده غشا جمع شده و فرد پریود نمی‌شود. به عبارت دیگر، این دختران هر ماه دچار دردهای قاعدگی می‌شوند، اما خونریزی اتفاق نمی‌افتد. یادتان باشد بر اساس قوانین طب سنتی، مصرف دمکرده بابونه، سنبل‌الطیب و گل گاوزبان در کاهش درد و ایجاد آرامش بسیار موثر است. هریک از این دمکرده‌ها را می‌توانید به طور مجزا تهیه و روزی یک فنجان مصرف کنید. بزرگ شدن شکم هم یکی از علائم مهم دیگر به حساب می‌آید، به‌طوری‌که رحم از روی شکم، قابل لمس است. در چنین شرایطی دارودرمانی و گاهی جراحی می‌تواند به کمک بیمار بیاید و مشکل پریود نشدن و حتی ناباروری را حل کند.

پریود نامنظم نوعی خونریزی است که در مقایسه با قاعدگی‌های قبلی غیرطبیعی می باشد و می‌تواند شامل هر چیزی از دیر شدن عادت‌ماهیانه تا زود رسیدن آن، خونریزی بسیار کم تا خونریزی خیلی سنگین باشد.

برخی از خانم‌ها در زمان قاعدگی بندرت احساس ناراحتی می‌کنند و فقط گاهی اوقات دچار انقباضات و دردهای خفیف می‌شوند، در حالی که عده‌ای دیگر به علت سردرد و تهوع، خونریزی زیاد و انقباضات شدید رحم چاره‌ای جز مراجعه به درمانگاه و تزریق سرم و مسکن ندارند.

به گزارش جوانی ها،البته کم نیستند خانم‌هایی که درد مشکل اصلی‌شان نیست، بلکه بدون این‌که باردار باشند دچار قطع دوران قاعدگی می‌شوند. پرسش اینجاست که چرا این اتفاق می‌افتد و چطور درمان می‌شود؟

بد نیست بدانیم آمنوره نوعی اختلال در دوران قاعدگی است و به حالتی اطلاق می‌شود که خونریزی ماهانه در یک خانم برای بیش از سه ماه قطع شود. دکتر رویا صفورایی، متخصص زنان و زایمان در گفت‌وگو با جام‌جم می‌گوید: آمنوره به دو نوع اولیه و ثانویه تقسیم می‌شود. در آمنوره اولیه، فقدان قاعدگی از ابتدا وجود دارد یعنی این‌که خونریزی قاعدگی دوران بلوغ اتفاق نمی‌افتد و به مداخلات پزشکی نیاز دارد و معمولا برای تمام طول عمر هم ادامه پیدا می‌کند. آمنوره ثانویه نسبت به آمنوره اولیه دیرتر شروع می‌شود. در این حالت دوره‌های عادت ماهانه که در ابتدا طبیعی و منظم بوده‌اند، بتدریج غیرطبیعی، نامنظم یا قطع می‌شوند.

قاعدگی aligncenter wp-image-46653" title="قاعدگی,عادت ماهیانه,رحم,علل بی نظمی در عادت ماهیانه (پریود شدن ) چیست؟,بارداری,تخمک گذاری,علل بی نظمی در عادت ماهیانه (پریود شدن ) چیست؟ ,پریود,سردرد,خونریزی,آمنوره," src="http://javaniha.com/wp-content/uploads/2015/04/قاعدگی-نامنظم.jpg" alt="قاعدگی,عادت ماهیانه,رحم,علل بی نظمی در عادت ماهیانه (پریود شدن ) چیست؟,بارداری,تخمک گذاری,علل بی نظمی در عادت ماهیانه (پریود شدن ) چیست؟ ,پریود,سردرد,خونریزی,آمنوره," width="404" height="228" srcset="http://www.javaniha.com/wp-content/uploads/2015/04/قاعدگی-نامنظم-300x169.jpg 300w, http://www.javaniha.com/wp-content/uploads/2015/04/قاعدگی-نامنظم.jpg 470w" sizes="(max-width: 404px) 100vw, 404px">

دلایل قطع قاعدگی

به گفته دکتر صفورایی، اگر موضوع بارداری را کنار بگذاریم، آمنوره علت‌های مختلفی دارد که از جمله مهم‌ترین آنها می‌توان به اختلال در تخمک‌گذاری، مشکلات ژنتیکی مثلا نقص‌های زمان تولد یا اختلالات آناتومی، کم‌کاری یا پرکاری غده تیروئید و اضافه وزن اشاره کرد. بد نیست بدانید در خانم‌های چاق به دلیل وجود مقدار زیاد چربی در بدن، تخمک‌گذاری دچار اختلال شده و قطع قاعدگی اتفاق می‌افتد. حتی نوع غذاخوردن هم می‌تواند باعث بروز آمنوره شود. به عنوان مثال خانم‌هایی که با پرخوری یا بی‌اشتهایی مواجهند نیز دچار تغییرات هورمونی شده و عادت ماهانه‌شان به هم می‌ریزد.

گاهی اوقات خانم‌ها با شروع ورزش سنگین و افزایش فعالیت‌های فیزیکی دچار آمنوره می‌شوند، اما این مشکل معمولا گذراست و نیاز به درمان خاصی ندارد. البته در صورتی که این مشکل در دختر نوجوانی بروز کند باید به پزشک مراجعه شود چون تشخیص و درمان بموقع بسیار ضروری است و روی باروری فرد تاثیر مستقیم می‌گذارد.

تشخیص آمنوره

اگر خانمی بیش از سه ماه پریود نشود و نتیجه آزمایش بارداری هم منفی باشد باید مشکل آمنوره بررسی شود. این در حالی است که به گفته دکتر صفورایی، معاینه لگنی هم کمک‌کننده است و در کنار گرفتن تاریخچه بیمار، انجام می‌شود. البته گاهی اوقات مصرف برخی داروها (مثلا برخی داروهای هورمونی که برای درمان جوش صورت و بدن تجویز می‌شود) یا ابتلا به بیماری‌های داخلی دلیل اصلی قطع قاعدگی است و با قطع مصرف داروی هورمونی و همچنین درمان بیماری مثلا تیروئید مشکل حل می‌شود در غیر این صورت و زمانی که قطع خون‌ریزی ماهانه برای سه دوره متوالی ادامه یابد، تشخیص آمنوره قطعی است.

اولین قاعدگی را جدی بگیرید

به گفته دکتر صفورایی، دختران نوجوانی که در شانزده سالگی هنوز پریود نشده‌اند، باید بلافاصله مورد بررسی قرار بگیرند، چون این اختلال به احتمال بسیار زیاد نشانه آمنوره اولیه است. در عین حال، فردی که از لحاظ ساختاری رحم نداشته باشد یا رحم به صورت ناقص ساخته شده باشد، دچار عادت ماهانه نمی‌شود. همچنین وقتی راه ارتباطی رحم به بیرون مسدود شده باشد، خونریزی عادت ماهانه در پشت پرده غشا جمع شده و فرد پریود نمی‌شود. به عبارت دیگر، این دختران هر ماه دچار دردهای قاعدگی می‌شوند، اما خونریزی اتفاق نمی‌افتد. یادتان باشد بر اساس قوانین طب سنتی، مصرف دمکرده بابونه، سنبل‌الطیب و گل گاوزبان در کاهش درد و ایجاد آرامش بسیار موثر است. هریک از این دمکرده‌ها را می‌توانید به طور مجزا تهیه و روزی یک فنجان مصرف کنید. بزرگ شدن شکم هم یکی از علائم مهم دیگر به حساب می‌آید، به‌طوری‌که رحم از روی شکم، قابل لمس است. در چنین شرایطی دارودرمانی و گاهی جراحی می‌تواند به کمک بیمار بیاید و مشکل پریود نشدن و حتی ناباروری را حل کند.

نقش دارو در آمنوره ثانویه

به گفته دکتر صفورایی؛ بارداری، شیردهی، قطع مصرف قرص‌های ضدبارداری، یائسگی، استرس مزمن یا اختلال روانی، جراحی و برداشتن تخمدان‌ها و رحم، اختلال غدد درون‌ریز (شامل هیپوفیز، هیپوتالاموس، تیروئید، پاراتیروئید، غدد فوق‌کلیوی و تخمدان‌ها)، ابتلا به بیماری دیابت، سل و… آمنوره ثانویه ایجاد می‌کند. البته در صورتی که آمنوره ناشی از بارداری یا شیردهی باشد، دوره ماهانه بعد از اتمام آنها باز خواهد گشت، اگر ناشی از قطع قرص‌های ضدبارداری باشد، دوره ماهانه بعد از دو ماه تا یک‌سال برمی‌گردد، اما در صورتی که ناشی از یائسگی باشد، به مرور کاملا قطع می‌شود؛ درست مثل برداشتن رحم که باعث قطع دوره ماهانه به طور دائم خواهد شد. بنابراین تشخیص این‌که بیمار باید دارو مصرف کند یا بدون دارو مشکل درمان می‌شود با پزشک معالج خواهد بود.

و اما درمان آمنوره

مصرف دارو در بیشتر موارد مهم‌ترین راهکار درمانی آمنوره اولیه است که ترکیبات دارویی هورمونی و قرص‌های خوراکی ضد بارداری را شامل می‌شود، اما گاهی به جراحی نیاز است. در این بین، رژیم غذایی مناسب (کاهش مصرف روغن و نمک) هم کمک‌کننده است. فراموش نکنید در صورتی که آمنوره درمان نشود، عوارضی مثل بروز استرس‌های مزمن، مشکلات عصبی و ناباروری را به همراه دارد.

مطالب مرتبط :

نکته هایی برای کاهش درد دوران قاعدگی

ترشحات واژن همراه با علل های مهم آن

علل بی نظمی در عادت ماهیانه (پریود شدن ) چیست ، آمنوره , اختلالات آناتومی ، بارداری ، بلوغ ، تخمک گذاری ، خونریزی ، رحم ، عادت ماهیانه ، قاعدگی ، پریود

مطالب بیشتر از سایت ما

تاثیر چاقی در پیشگیری از زوال عقلی زوال عقلی

چرا ابتلا به بیماری‌های قلبی در افراد کوتاه قد بیشتر است؟ آریتمی قلبی

آشنایی کامل با خواص زردچوبه ضد باکتری

خوراکی های مفید برای روده ویتامین b

بهترین خوراکی ها در دوران رژیم لاغری شفا آنلاین(تغذیه)

شیر و چای را مخلوط کنیم یا خیر؟ شفا آنلاین(تغذیه)

8 صبحانه خوش طعم برای کاهش وزن شفا آنلاین(تغذیه)

نکاتی در مورد پخت سبزی شفا آنلاین(تغذیه)

نخود، سدی در برابر تومورهای سرطانی شفا آنلاین(تغذیه)

بیماری های پوستی منشا روانی دارند بیماری پوستی